Pakiet alergenów pyłków (Bet v 1, Phl p 1 + Phl p 5, Phl p 7 + Phl p 12, Art v 1,Amb a 1), met. ImmunoCAP.

Ilościowe oznaczenie in vitro  w surowicy krwi, przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do istotnych klinicznie alergenów molekularnych pyłku: brzozy, tymotki, bylicy i  ambrozji, przydatne w diagnostyce molekularnej alergii na pyłki tych gatunków oraz w określaniu rodzaju profilaktyki i odczulania. Molekularna diagnostyka alergii opiera się na wskazaniu molekularnych komponent ekstraktu źródła alergenu odpowiedzialnych za uczulenie. Identyfikacja dokonywana jest na podstawie pomiaru stężenia IgE specyficznej dla istotnych alergenów molekularnych (sIgE).  Wzrost stężenia sIgE jest proporcjonalny do nasilenia alergii. Znajomość właściwości alergenów molekularnych wskazanych przez pomiar sIgE pozwala na: ustalenie rodzaju i rozległości reakcji alergicznych, sposobu ograniczania potencjału uczulającego (np. przez obróbkę cieplną w przypadku alergenów pokarmowych), zasadności wdrażania specyficznej immunoterapii oraz na ustalenie reaktywności krzyżowej z homologicznymi alergenami molekularnymi z innych źródeł.
Bet v 1 jest głównym alergenem pyłku brzozy. W Europie alergia na pyłek brzozy stanowi ponad 20% przypadków alergii powodowanych przez pyłki roślin. Obecność sIgE dla Bet v 1 jest stwierdzona u 95% osób z objawami alergii na brzozę, łącznie z dotkniętymi zespołem alergii jamy ustnej OAS (ang. oral allergy syndrome). Uczulenie na Bet v 1 jest prognostykiem alergicznego nieżytu nosa i astmy. U osób, u których zidentyfikowano wyłączne uczulenie na Bet v 1, zaleca się immunoterapię ekstraktem z pyłku brzozy. OAS polega na miejscowej reakcji alergicznej (zespół naczynioruchowy obejmujący wargi, jamę ustną, gardło itd.) u osób pierwotnie uczulonych przez Bet v 1, następującej po zjedzeniu pokarmu pochodzenia roślinnego zawierającego cząsteczki homologiczne do Bet v 1 z grupy PR-10. Ze względu na wielość tkanek zawierających białka PR-10, uczulenie na Bet v 1 prowadzi do reakcji krzyżowych z szeregiem owoców, warzyw i pyłków roślinnych. OAS spowodowany reakcjami krzyżowymi IgE anty- Bet v1 i może następować po zjedzeniu, m.in.: orzecha ziemnego, soi, orzecha laskowego, marchwi, truskawki, jabłka, selera, gruszki, brzoskwini, moreli, wiśni i maliny, kiwi.
Phl p 1 jest jednym z głównych alergenów tymotki łąkowej. Wykazuje ponad 80% homologię z innymi alergenami grupy 1 pyłku traw. Odpowiada za reaktywność krzyżową sIgE z alergenami grupy 1 traw, zbóż i roślin jednoliściennych. sIgE dla Phl p 1 obserwowana jest u 70-100% Europejczyków dotkniętych alergią na pyłki traw. Uczulenie na Phl p 1 zwykle poprzedza rozwój uczulenia na inne alergeny molekularne pyłku traw, stanowi najpowszechniejszą składową uczulenia i jest przesłanką dla wdrażania specyficznej immunoterapii. Inne markery uczulenia swoistego na pyłek traw, w tym Phl p 5, w większości przypadków uczulają łącznie z Phl p 1.
Phl p 5, drugi główny alergen tymotki, prototyp grupy alergenów 5 pyłku traw, wykazuje reaktywność z IgE 60-93% osób z alergią na pyłki traw wiechlinowatych strefy klimatu umiarkowanego. Reaktywność IgE w stosunku do Phl p 5 świadczy o prawdziwej alergii na tymotkę, nawet przy braku sIgE dla Phl 1. Jest markerem alergii na pyłki traw wiechlinowatych w ogóle i stanowi wskazania do odczulania.
Phl p 7, jest małym alergenem pyłku traw, konserwatywnym panalergenem odpowiedzialnym za reaktywność krzyżową z pyłkami innych roślin oraz za współuczulenie z gatunkowo-specyficznymi alergenami głównymi pyłków, co jest istotne w przypadku immunoterapii swoistej. sIgE dla Phl p 7 stwierdzana jest u 7-10% osób z alergią na pyłki traw.
Phl p 12, jest małym alergenem tymotki, profiliną, panalergenem roślinnym o zasięgu globalnym, odpowiedzialnym za reaktywność krzyżową alergenów odległych systematycznie roślin, aktywnym w natywnym pyłku,surowych łodygach czy liściach roślin etc.; w poddanej obróbce żywności pochodzenia roślinnego, np. soji, kukurydzy; w przetworzonej tkance roślinnej (latex). sIgE dla Phl 12 identyfikowana jest u 15 % osób uczulonych na tymotkę.
Art v 1 jest alergenem głównym pyłku bylicy, markerem pierwotnego, gatunkowo-specyficznego uczulenia na pyłek bylicy i gatunków rodzaju Artemisia. Prowokacja donosowa Art v 1 daje podobne efekty jak prowokacja pełnym ekstraktem pyłku.
Pomiar sIgE dla Art v 1 zwiększa specyficzność diagnostyki, mimo częściowej reaktywności krzyżowej z Amb a 4 pyłku ambrozji.
Amb a 1 jest markerem uczulenia na ambrozję (biochemicznie, liazą pektynową), choć wykazuje reaktywność krzyżową z IgE dla  Art v 6  bylicy pospolitej,  Hel a 6 słonecznika i Amb a 4 ambrozji. 
Wykorzystywane w testach alergeny Bet v 1, Phl p 1, 5 i 12  zostały wytworzone na drodze inżynierii genetycznej przy pomocy rekombinantowych systemów ekspresyjnych (rBet v 1, rPhl p 1 etc). Alergeny Art v 1 i Amb a 1 są cząsteczkami wysokooczyszczonymi (nArt v 1 i nAmb a 1).