Panel pokarmowy z Anty-CCD Absorbentem - 21 alergenów

Pomiar IgE specyficznych dla panelu alergenów pokarmowych, z możliwością określenia istotnej klinicznie reaktywności IgE w stosunku do składnika białkowego alergenów. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określanych jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Atopia jest dziedziczną, patologiczną reakcję organizmu na zwykle obojętne dla organizmu substancje zewnętrzne – alergeny. Osoby uczulone na dany alergen, posiadają we krwi mierzalne stężenie IgE swoistej dla tego alergenu (sIgE), podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są niewykrywalne. Nasilenie reakcji alergicznej koreluje ze stężeniem sIgE w sposób charakterystyczny dla danego alergenu. Pomiar in vitro stężenia sIgE umożliwia identyfikację alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Alergeny glikoproteinowe pochodzenia roślinnego i zwierzęcego (bezkręgowców i kręgowców) zawierają proste determinanty węglanowe (oligosacharydy), rozpoznawane przez układ odpornościowy osoby atopowej jako substancje obce. Duży stopień homologii (podobieństwa) determinant węglowodanowych, CCD (ang. cross-reactive carbohydrate determinants) różnych glikoprotein, powoduje, że IgE anty-CCD reagują krzyżowo z glikoproteinowymi alergenami o bardzo odległym pochodzeniu i charakterze. Znaczenie kliniczne przeciwciał IgE anty-CCD jest niewielkie, gdyż nie inicjują one samodzielnie reakcji alergicznej. Jednakże ich reaktywność krzyżowa istotnie zaburza wyniki serologicznej diagnostyki alergii opartej na pełnych ekstraktach alergenów pokarmowych i oddechowych pochodzenia roślinnego: pyłku, owoców, warzyw oraz alergenów bezkręgowców: jadów owadów błonkoskrzydłych, odchodów roztoczy i owadów (karalucha), mięsa skorupiaków i mięczaków. Wykrycie in vitro reaktywności IgE w stosunku do alergenu glikoproteinowego nie przesądza o swoistości w stosunku do składnika białkowego, ze względu na możliwość niespecyficznego wiązania uniwersalnych CCD. IgE anty-CCD zidentyfikowano u 25% osób ze zdiagnozowaną alergią lecz także u osób bez objawów uczulenia. Ocena udziału IgE anty-CCD w całkowitej reaktywności IgE specyficznej dla danego alergenu in vitro jest możliwa po usunięciu IgE anty-CCD na drodze inkubacji próbki badanej z absorbentem zawierającym nadmiar reszt cukrowych. W teście mierzone jest stężenie sIgE dla alergenów powodujących częste alergie pokarmowe: białka jaja kurzego (F01), żółtka jaja kurzego (F75), mleka (F02), drożdży piekarskich (F45), mąki: pszennej (F04) i żytniej (F05); ryżu (F9), soi (F14), orzecha ziemnego (F13), orzecha laskowego (F17), migdała (F20), jabłka (F49), kiwi (F84), moreli (F237), pomidora (F25), marchwi (F31), ziemniaka (F35), selera (F85), dorsza (F03), kraba (F23) oraz markera CCD.