Panel pyłki (tymotka łąkowa, brzoza, bylica) – ekstrakty i 7 komponentów alergenowych

Ilościowy pomiar w surowicy przeciwciał IgE specyficznych dla istotnych klinicznie, gatunkowo-specyficznych, alergenów molekularnych i ekstraktów pyłku: tymotki, brzozy i bylicy oraz markera CCD, przydatny w ustaleniu charakteru alergii na pyłek traw,  brzozy i bylicy. Molekularna diagnostyka alergii opiera się na identyfikacji molekularnych (cząsteczkowych) komponent tzw. źródła alergenów (np. pyłku roślin, jadu owadów), odpowiedzialnych za uczulenie, tzn. generujących swoistą dla siebie IgE (sIgE). Identyfikacji dokonuje się za pomocą ilościowych pomiarów stężenia sIgE we krwi, przy założeniu, że stężenie sIgE jest proporcjonalne do prawdopodobieństwa manifestacji klinicznej uczulenia i nasilenia objawów. Znajomość właściwości uczulających cząsteczek: termostabilości, odporności na enzymy proteolityczne, fenotypu klinicznego alergii, umożliwia: wnioskowanie o rodzaju uczulenia (monouczulenie, współuczulenie, krzyżowa reaktywność kliniczna); ustalenie nasilenia i charakteru (miejscowe, uogólnione) reakcji alergicznych; ustalenie metod ograniczania potencjału uczulającego; decyzję o zasadności wdrażania alergenowo specyficznej immunoterapii. W panelu wykorzystano rekombinowane alergeny molekularne o zredukowanych/zmodyfikowanych determinantach węglowodanowych – CCD. Eliminuje to wpływ niemych klinicznie IgE wiążących glikotopy CCD w glikozylowanych alergenach molekularnych, który utrudnia precyzyjną interpretację wyników.  W celu oszacowania udziału IgE anty-CCD w puli sIgE oznaczanej  testami opartymi na pełnych ekstraktach alergenowych, w panelu uwzględniono marker CCD, K202 –  Bromelainę (Ana c 2). 
Phl p 1. Alergen główny pyłku tymotki, przedstawiciel alergenów grupy 1 pyłku traw, marker uczulenia na pyłki tymotki i traw, zbóż oraz roślin jednoliściennych. Białko silnie glikozylowane, zawierające CCD.  sIgE dla Phl p 1 występuje w 83-95%  alergii na pyłki traw, stanowiąc marker pierwotnego uczulenia. Uczulenie na Phl p 1 wyprzedza uczulenie na kolejne alergeny pyłku i jest przesłanką dla wdrażania immunoterapii alergenowej (SIT).
Phl p 5. Alergen główny pyłku tymotki, przedstawiciel alergenów grupy 5 pyłku traw,  marker pierwotnego uczulenia na pyłki traw. sIgE dla Phl p 5 występuje w  50-96% alergii na pyłki traw. Na ogół  uczula łącznie z Phl p 1. Obecność sIgE dla Phl p 5 świadczy o pierwotnej alergii na pyłki traw, również przy braku sIgE dla Phl 1 i stanowi wskazanie do odczulania.
Obecność sIgE dla panalergenów Phl p 7 (polkalcyny) i  Phl p 12  (profiliny)  świadczy o  możliwości reaktywności krzyżowej z pyłkami innych roślin.  sIgE dla Phl p 12  odpowiada również za reaktywność krzyżową z alergenami odległych systematycznie roślin, z różnych źródeł alergenów (pyłku, nasion, łodyg).
Bet v 1. Alergen główny pyłku brzozy, prototyp alergenów rodziny PR-10 (ang. PR-10-like allergens) obecnych w tkankach pyłku, nasion i owoców. sIgE dla Bet v 1 występuje u 93% osób z objawami alergii na pyłek brzozy. Homologi Bet v 1 są obecne w pyłku drzew, głównie Bukowatych, Brzozowatych i Leszczynowatych oraz w pokarmie pochodzenia roślinnego: owocach soczystych, strąkach, łodygach, korzeniach, bulwach,  etc. Reaktywność krzyżowa powoduje, że osoby uczulone pierwotnie na Bet v 1 mogą wykazywać miejscowe objawy ze strony jamy ustnej i gardła, np. zespół alergii jamy ustnej (OAS), po pierwszym kontakcie z pokarmem zawierającym homolog Bet v 1. Obecność sIgE dla Bet v 1 stanowi przesłankę dla wdrażania immunoterapii alergenowej (SIT).
Bet v 2. Alergen mały brzozy (sIgE w 22% alergii na brzozę), profilina odpowiedzialna za reaktywność krzyżową alergenów nawet z odległych systematycznie roślin. Poza Bet v 2, profilinami istotnymi klinicznie są m.in. profiliny pyłku: olchy (Aln g 2), leszczyny (Cor a 2) i buku (Fag s 2); traw: Phl p 12 tymotki; chwastów: ambrozji (Amb a 8) i bylicy  (Art v 4); owoców, np. jabłka (Mal d 4) i  brzoskwini (Pru p 4); nasion: Ara h 5 orzeszków ziemnych; jarzyn: selera (Api g 4) i marchwi (Dau c 4).  Identyfikacja sIgE dla Bet v 2 stanowi przesłankę o istnieniu klinicznych uczuleń krzyżowych z pyłkami bylicy i traw, a także alergenami selera czy marchwi odpowiedzialnymi za tzw. zespoły alergii, przykładowo: brzoza-bylica-seler czy brzoza-bylica-marchew-seler-przyprawy.
Art v 1. Gatunkowo-specyficzny alergen główny pyłku bylicy pospolitej. Obecność sIgE dla Art v 1 świadczy o uczuleniu pierwotnym na pyłek bylicy, mimo niewielkiej  reaktywności krzyżowej z Amb a 4 pyłku ambrozji. sIgE dla Art v 1 występuje u 95% osób z alergią na pyłek bylicy. Art v 1 jest białkiem glikozylowanym, bogatym w CCD, stąd wskazane jest stosowanie testów opartych na alergenach rekombinowanych pozbawionych CCD.