P/c. p. deaminowanej gliadynie (DGP) IgG met. ELISA

Półilościowe oznaczenie przeciwciał IgG przeciwko deamidowanej gliadynie (DPG) jest badaniem uzupełniającym diagnostykę celiakii, stosowanym u osób z objawami wskazującymi na celiakię, ale ujemnymi wynikami oznaczeń przeciwciał anty-tTG i przeciwciał antyendomyzjalnych (EMA) oraz u dzieci poniżej 2 roku życia. Test ustępuje parametom diagnostycznym oznaczenia anty-DPG IgA (badanie 638),  jest jednak stosowany w przypadku podejrzenia deficytu przeciwciał w klasie IgA,  który często współistnieje z nadwrażliwością na gluten.  Celiakia (choroba trzewna) jest autoimmunizacyjną, genetycznie uwarunkowaną chorobą jelit, której objawy i konsekwencje sprzyjają powstawaniu autoprzeciwciał IgA i IgG skierowanych przeciwko endomyzjum jelita: przeciwciał anty-EMA i przeciw transglutaminazie tkankowej (anty-tTG) – badania 632, 633, 634. Powstawanie autoprzeciwciał stymulowane jest przez nadmierną reakcję na obce białko ziaren pszenicy – gliadynę, składnik glutenu, ale antygen docelowy dla przeciwciał stanowi transglutaminaza tkankowa chorego, enzym odpowiedzialny za potranslacyjne modyfikacje białek. Oba typy przeciwciał generowane są w skutek tego samego uszkodzenia tkanek jelita. U osób wrażliwych na gluten wytwarzane są również przeciwciała specyficzne w stosunku do gliadyny (AGA) w klasie IgG i IgA, ale ich oznaczenie ma zbyt niską swoistość i czułość diagnostyczną. Istotnie lepsze parametry  diagnostyczne uzyskuje się przez oznaczenie przeciwciał IgA i IgG specyficznych dla modyfikowanych peptydów gliadyny (z ang. modified gliadin peptide, MGP), na przykład przeciwciał przeciw deamidowanemu peptydowi gliadyny (anty-DPG).  Anty-DPG jest testem wykonywanym w przypadku sprzeczności pomiędzy stanem klinicznym i wynikami przesiewowych badań serologicznych w kierunku enteropatii związanych z nadwrażliwością na gluten.