P/c. p. endomysium i retikulinie IgG

Zestaw przeciwciał oznaczanych w diagnostyce enteropatii zależnej od glutenu: celiakii i opryszczkowego zapalenia skóry. Badanie wykonywane  metodą immunofluorescencji pośredniej, IIF. Diagnostycznym markerem podstawowym pozwalającym na rozpoznanie enteropatii glutenozależnej jest obecność przeciwciał  przeciwko endomysium mięśni gładkich przewodu pokarmowego, EmA (ang. anti-endomysial antibodies), specyficznych dla  transglutaminazy tkankowej. Endomysium, śródmięsna, jest  tkanką łączną otaczającą wiązki mięśni gładkich w różnych tkankach. Przeciwciała EmA skierowane są przeciw niekolagenowym białkom macierzy zewnątrzkomórkowej wytwarzanej przez fibroblasty. Antygeny endomysium generowane są przez działanie transglutaminazy tkankowej, która modyfikuje reszty glutaminy białek do kwasu glutaminowego. Ten sam proces zachodzi w glutenie pszennym i wyjaśnia związek między przeciwciałami przeciwko glutenowi a autoprzeciwciałami w jelitach. Przeciwciała EmA  występują na ogół w klasie A,  jednakże w podejrzeniu deficytu przeciwciał klasy IgA, należy sprawdzić obecność takich przeciwciał klasy IgG lub w obu klasach. IgA anty- EmA stwierdzane są u ok. 100% chorych na celiakię wykazujących  dodatnią reakcję na prowokację glutenem i u 70% chorych na skórną manifestacją nietolerancji glutenu - chorobę Dühringa (dermatitis herpetiformis, opryszczkowe zapalenie skóry). Przeciwciała specyficzne dla retikuliny, ARA (ang. antiretinal antibodies) w klasie IgA:   ARA-A  w klasie IgG: ARA-G rozpoznają epitpopy polipeptydowe inne niż przeciwciała dla EmA. ARA-G oznaczane są w drugiej kolejności, w podejrzeniu deficytów przeciwciał IgA.