P/c. p. wyspom trzust., kom. zewnątrzwydzielniczym trzust. i kom. kubkowatym jelit met. IIF

Oznaczenie autoprzeciwciał przeciw wyspom trzustki, komórkom  zewnątrzwydzielniczym trzustki i komórkom  kubkowatym jelita grubego,  metodą immunofluorescencji pośredniej (IIF), przydatne w diagnostyce cukrzycy typu I, choroby Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Komórki wysepek trzustkowych (Langerhansa), wchodzące w skład części wewnątrzwydzielniczej trzustki, są odpowiedzialne za produkcję hormonów, w tym insuliny (komórki beta). Przeciwciała przeciwko wysepkom trzustkowym (przeciwwyspowe),  najczęściej w klasie IgG, wykrywane są u 85-90% chorych na cukrzycę typu I (insulinozależną) i w niewielkim procencie (ok. 10) u chorych na cukrzycę typu II.  Pęcherzyki wydzielnicze trzustki są miejscem wydzielania soku trzustkowego, gromadzącego się w wąskich i długich, rozgałęzionych wstawkach. Zaliczane są do części zewnątrzwydzielniczej trzustki. Obecność przeciwciał w klasie IgA i IgG wiążących komórki zewnątrzwydzielnicze (międzywyspowe) trzustki jest stwierdzana u 40 % chorych na chorobę Leśniowskiego-Crohna (zapalną chorobę jelita). Komórki kubkowe jelit są komórkami wydzielającymi śluz. Przeciwciała specyficzne dla komórek kubkowych jelit są stwierdzane u około 30% chorych na wrzodziejące zapalenie jelita grubego (łac. colitis ulcerosa, ang. ulcerative colitis), chorobę polegającą na procesie zapalnym błony śluzowej i podśluzowej jelita grubego. U chorych na wrzodziejące zapalenie jelit w 70 % przypadków stwierdza się ponadto obecność przeciwciał przeciwjądrowych pANCA. typu 1 jest uszkodzenie komórek beta (wysepek Langerhansa)