PPJ (ANA4) met. IIF i immunoblot (16 antygenów)

ANA 4  wykonywany jest metodą immunoblotu i  immunofluorescencji pośredniej (IIF). Przy  użyciu komórek linii  HEp-2 określany jest  typ świecenia oraz miano przeciwciał przeciwjądrowych i antycytoplazmatycznych. Dla homogennego typu świecenia badanie poszerzane jest  o IIF z użyciem substratu Critidium luciliae do oznaczenia przeciwciał dsDNA, z podaniem ich miana. W przypadku cytoplazmatycznego typu świecenia wykonywana jest  IIF z użyciem substratu tkanki świnki morskiej do oznaczenia przeciwciał AMA, z podaniem ich miana. U wszystkich badanych  określana jest metodą immunoblotu obecność przeciwciał przeciw 16 antygenom rozpuszczalnym i nierozpuszczalnym:

DSF 70, nRNP/Sm, Sm, SS-A, Ro-52, SS-B, Scl-70, PM-Scl, Jo-1, Centromerowi  B (CENP B), PCNA, dsDNA, nukleosomom, histonom, rybosomalnemu białku P (Ryb. białku P) i AMA-M2.  Wynik obejmuje:  typ świecenia i miano oraz informuje o obecności lub o braku przeciwciał dla poszczególnych antygenów: + ; - ; +/-.  Autoprzeciwciała przeciwjądrowe i przeciwcytoplazmatyczne ANA (z ang. antinuclear antibodies) są przeciwciałami swoistymi w stosunku do własnych, stałych lub rozpuszczalnych, antygenów wewnątrzkomórkowych.  Obecność tego rodzaju autoprzeciwciał w krążeniu jest charakterystyczna dla szeregu systemowych (i narządowych) chorób zapalnych tkanki łącznej, CTD (z ang. connective tissue diseases) o podłożu autoimmunizacyjnym. Oznaczanie panelu auto przeciwciał przeciwjądrowych pozwala na różnicową diagnostykę chorób autoimmunizacyjnych tkanki łącznej oraz na monitorowanie aktywności procesu chorobowego.   ANA 4 wykonywane jest w diagnostyce tocznia trzewnego układowego (SLE), zespołu Sjogrena, mieszanej choroby tkanki łącznej (zespół Sharpa, MCTD), twardziny układowej (SCs), zapalenia wielomięśniowego (PM) i skórno-mięśniowego (DM), zespołu nakładania, zespołu CREST/sklerodermia.