Toksokaroza (Toxocara canis) IgG, awidność

Potwierdzenie dodatnich wyników pomiaru przeciwciał IgG specyficznych dla Toxocara spp. Toksokaroza jest chorobą pasożytniczą powodowaną przez nicienie: Toxocara canis (glista psia) lub Toxocara cati (glista kocia). Dorosłe pasożyty umiejscawiają się w jelicie cienkim zwierząt mięsożernych: psa i kota (także lisa), będących ich żywicielami ostatecznymi. Płody psów zarażane są przez larwy T. canis  przenikające przez łożysko (transmisja transplacentalna).  Szczenięta i kocięta zarażane są również  przez mleko matki (transmisja laktogenna). Ze względu na brak naturalnej oporności szczenięta zarażone glistami sródłożyskowo są najpowszechniejszym źródłem jaj pasożytów. Dla obu gatunków pasożytów człowiek jest żywicielem przypadkowym, a do zarażenia dochodzi drogą pokarmową: przez ręce zabrudzoną glebą skażoną jajami pasożyta z kału zarażonych zwierząt, przez skażony pokarm lub bezpośrednio przez zarażone zwierzęta i ich odchody. Badania skażenia ziemi z miejskich terenów rekreacyjnych (trawniki, skwery, podwórza, piaskownice) polskich miast wykazały obecność form inwazyjnych Toxocara w ok. 20-30% (w Krakowie nawet do 60%!) próbek gleby, przy czym ze względu na dzieci szczególnie istotne jest skażenie piaskownic. Infestacja Toxocara u ludzi dotyczyć może wątroby, serca, płuc, mięśni, oka i mózgu. Choroba może przebiegać w jednej z czterech postaci, jako: 1) toksokaroza utajona – u dzieci, o przebiegu skrytym, z łagodnym objawami subklinicznymi, przesiewowo wykrywana przez stwierdzenie eozynofilii; 2) toksokaroza trzewna – z reakcją zapalną narządów wewnętrznych wywołaną przez wędrującą w organach wewnętrznych larwę;  3) toksokaroza oczna – z możliwą utratą widzenia z powodu larwy wędrującej do tylnej części oka, stwierdzana u starszych dzieci i młodych dorosłych; 4) neurotokaroza (toksokaroza mózgowa) – przebiegające ze zmianami zachowania i drgawkami. Ciężkość choroby zależy od ilości połkniętych jaj i stopnia reakcji alergicznej organizmu. Na ogół jest samoograniczającym się procesem przebiegającym łagodnie, skąpo- lub bezobjawowo, a jedynie w przypadku zajęcia mózgu jej przebieg może być ciężki. Na objawy ostrej fazy choroby składają się m.in. ból brzucha, obniżony apetyt, gorączka, kaszel, nerwowość, świszczący oddech, pokrzywka, obniżona ostrość widzenia (przy zajęciu oka).Badanie serokonwersji i specyficzności przeciwciał w klasie  IgG odgrywa  znaczącą rolę w diagnostyce toksokarozy, mimo ograniczeń interpretacyjnych, wynikających z trudności w odróżnieniu zarażenia czynnego i odległego (obecność IgG podtrzymywana jest przez larwy Toxocara pozostające po ograniczeniu choroby) oraz zależnych od wieku różnic poziomu IgG w danej populacji (u dzieci w wieku przedszkolnym poziom przeciwciał jest wyższy niż u dzieci starszych i osób dorosłych. Uściślenie długości kontaktu badanego z antygenami Toxocara, a przez to określenie fazy infestacji możliwe jest przez określenie awidności przeciwciał IgG swoistych dla pasożyta.  Awidność przeciwciał jest miarą ich zdolności do rozpoznawania i wiązania antygenów, które spowodowały ich indukcję. Awidność wzrasta wraz z długością ekspozycji układu odpornościowego na dany antygen. Rozpoznanie aktywnej choroby musi być potwierdzone przez charakterystyczne objawy kliniczne i odchylenia wyników badań laboratoryjnych, jaki: wysokie stężenie IgE (IgE całkowita), wzrost liczby leukocytów i granulocytów kwasochłonnych (eozynofilia) i  niedokrwistość.