Trójglicerydy

Wskazaniem do wykonania pomiaru trójglicerydów (TG) jest diagnostyka dyslipidemii  (nieprawidłowe  ilości lub skład frakcji lipidów) i ocena ryzyka rozwoju miażdżycy i chorób układu sercowo-naczyniowego, takich jak choroba wieńcowa i zawał serca, niedokrwienny udar mózgu i  miażdżyca zarostowa tętnic kończyn dolnych itd. Badanie poziomu trójglicerydów wykonywane jest w trakcie badania całego profilu lipidowego organizmu, czyli oznaczania cholesterolu, LDL, HDL i trójglicerydów.  Poza istniejącymi wskazaniami trójglicerydy oznacza się podczas badań kontrolnych. Dyslipidemie mogą wiązać się ze stanami organizmu lub chorobami:  otyłością, nadużywaniem alkoholu, cukrzycą, hipotyreozą, ostrym zapaleniem trzustki (dyslipidemie wtórne) lub mogą być uwarunkowane genetycznie (dyslipidemie pierwotne) jak rodzinna hipertriglicerydemia. Wysoki poziom trójglicerydów występuje u pacjentów z nieleczoną lub nieprawidłowo kontrolowaną cukrzycą. Prawidłowe  poziom TG dla dorosłych osiągany jest po kilku dniach życia i wykazuje tendencję wzrostową w miarę starzenia.  
Trójglicerydy są estrami glicerolu i kwasów tłuszczowych. Stanowią podstawową formę magazynowania kwasów tłuszczowych i są głównym źródłem energii. W surowicy występują w postaci chylomikronów i we frakcji z VLDL  (ang. very low-density lipoprotein – lipoproteina o bardzo niskiej masie). Stężenie TG w surowicy zależne jest od podaży lipidów w pokarmach oraz od endogennej biosyntezy i katabolizmu. 
W przypadku wyraźnego wzrostu stężeń trójglicerydów i cholesterolu całkowitego, stosunek tych dwóch parametrów może mieć znaczenie diagnostyczne dla rozpoznania rodzaju dyslipidemii (wg podziału Fredricksona): CHOL/TG <0,2 - typ I; CHOL/TG<0,4 - typ IV; CHOL/TG >1,5 - typ IIa; CHOL/TG>1,0 - typ IIb).