Cholesterol LDL met. bezpośrednią

Badanie wchodzi w skład badania profilu lipidowego: "Lipidogramu" i pozwala ocenić czy wzrost stężenia cholesterolu całkowitego jest spowodowany wzrostem stężenia LDL. Podniesione  stężenie LDL – „złego cholesterolu” – jest czynnikiem ryzyka  rozwoju choroby niedokrwiennej, nawet jeśli stężenie całkowitego cholesterolu jest w granicach wartości prawidłowych. Pomiar stężenia cholesterolu zawartego w kompleksie z LDL: LDL-C, odzwierciedlający stężenie LDL, jest ważny diagnostycznie dla oceny ryzyka sercowo-naczyniowego, ze względu na znaczenie LDL w procesie aterogenezy (miażdżycowym). Osiągnięcie pożądanych stężeń LDL-C jest celem leczenia hipolipemizującego, czyli mającego na celu obniżenie stężenia LDL-C do bezpiecznych wartości.
LDL (ang. Low-density lipoprotein), lipoproteina o małej gęstości, syntetyzowana w wątrobie, jest kompleksem białkowo-lipidowym stanowiącym główną frakcję transportującą cholesterol we krwi. Cholesterol i jego estry stanowią 40-50% masy cząsteczek LDL. LDL powstaje jako końcowy produkt przemiany cząstek VLDL (ang. very low-density lipoprotein), lipoprotein o bardzo małej  gęstości. LDL dostarcza kwasy tłuszczowe, triglicerydy i cholesterol do tkanek obwodowych. Stężenie LDL-C jest uzależnione od nasilenia syntezy cząstki VLDL, jej przemian i tempa wychwytu LDL przez tkanki. Cząstki LDL mogą ulegać modyfikacji w wyniku procesu oksydacji, prowadzącej do zmian właściwości i dystrybucji cząsteczki. Uważa się, że peroksydacja LDL jest istotnym elementem procesu miażdżycowego.