Wapń w moczu

Oznaczenie wapnia  w przypadkowej próbce moczu, stosowane jest  we wstępnej  diagnostyce  hiperkalcemii i kamicy nerkowej. Pomiar  wapnia w moczu (w próbce przygodnej lub zbiórce dobowej, DZM, porównaj badanie 277) jest stosowany w przypadku osób chorych na hiperkalcemię i kamicę nerkową. Zwiększona podaż wapnia w diecie u ludzi zdrowych zwiększa poziom wapnia o 5-10%. Poziom wapnia w moczu wzrasta wraz ze spożyciem jonów sodu, gdyż nasilona filtracja sodu hamuje cewkową resorpcję zwrotną wapnia. Stężenie wapnia wzrasta również w lecie wraz ze wzrostem poziomu witaminy D, wzmagającej wchłanianie wapnia w jelitach. Oznaczenia wapnia w dobowej zbiórce moczu zalecane jest ze względu na dobowe wahania poziomu wapnia dochodzące do 30 procent. Alternatywnie można mierzyć stosunek wapń w moczu:kreatynina  i wtedy stosunek 0,4 mmol/mmol odpowiada wydaleniu z moczem w ciągu doby 7,5 mmol wapnia. Ilość wapnia wydalonego w moczu wyższa niż 7,5 mmol jest charakterystyczna dla hiperkalcemii spowodowanej nadczynnością przytarczyc, litymi nowotworami złośliwymi, szpiczakiem, przedawkowaniem dziennym witaminy D. Nasilone wydalanie wapnia z moczem towarzyszy również podwyższonemu uwalnianiu wapnia z kości u chorych unieruchomionych i u osób z zaburzeniami wchłaniania cewkowego. Stwierdzane jest również po kuracji steroidami, lekami odwaniającymi, hormonem wzrostu, witaminą D.