Adrenalina

Oznaczanie adrenaliny w osoczu przydatne w diagnostyce nowotworów wydzielających katecholaminy i nadciśnienia tętniczego. Adrenalina (epinefryna) wraz noradrenaliną (norepinefryna)  i dopaminą należy do katecholamin (amin katecholowych) produkowanych przez komórki chromafinowe kory nadnerczy, współczulnego układu nerwowego i mózgu.  Katecholaminy wpływają praktycznie na wszystkie tkanki i wraz z innymi hormonami i systemem  neurotransmisji regulują szeroką gamę procesów fizjologicznych organizmu.  Adrenalina i noradrenalina działają na układ sercowo-naczyniowy wpływając na zwężanie/rozszerzanie naczyń krwionośnych  w mięśniach, pracę serca i ciśnienie krwi. Uczestniczą w metabolizmie glikogenu/glukozy stymulując rozkład glikogenu do glukozy i zmniejszając wychwyt glukozy przez tkankę tłuszczową i mięśnie.  Gwałtowny wzrost stężenia adrenaliny we krwi następuje w wyniku silnego pobudzenia układu współczulnego – stresu i hipoglikemii. Katecholaminy i ich metabolity (metanefryna i normetanefryna) są wydzielane w nadmiarze stanach patologicznych i stąd ich oznaczenie w surowicy lub w moczu ma znaczenie diagnostyczne, zwłaszcza w przypadku diagnostyki i prowadzenie chorych na nowotwory wywodzące się z tkanki nerwowej, wydzielających  katecholaminy nowotworów chromochłonnych: pheochromocytoma  oraz nowotworów zarodkowych  neuroblastoma (nerwiak płodowy, nerwiak zarodkowy) i ganglioneuroma.  Nowotwory chromochłonne, czynne hormonalnie powstają z neuroektodermy grzebienia nerwowego i występują głównie w rdzeniu nadnerczy (nowotwór chromochłonny), rzadziej w jamie brzusznej i klatce piersiowej (nerwiak przyzwojowy współczulny, zwojak współczulny).

Wzrost stężenia: nowotwory układu współczulnego (zwojaki współczulne), nowotwór  chromochłonny rdzenia nadnerczy (pheochromocytoma), zawał mięśnia sercowego, samoistny zespół posiłkowy, stres, hipoglikemia, kwasica, temperatura.

Interferencja leków.