Beta-2-mikroglobulina
Kategoria badań:
Ogólnopolski czas oczekiwania na wynik to
1-5 dni
Wybierz punkt pobrań, by zobaczyć czas oczekiwania w Twoim punkcie.
Opis badania
Beta-2-mikroglobulina. Oznaczana w surowicy beta-2-mikroglobulina jest markerem chorób limfoproliferacyjnych, wykorzystywanym w diagnostyce, prognozowaniu i monitorowaniu ich leczenia, a także w różnicowaniu uszkodzenia kłębuszków nerkowych od uszkodzenia kanalików nerkowych.
Przygotowanie do badania
Brak szczególnych wskazań.
Beta-2-mikroglobulina - więcej informacji
Oznaczana w surowicy beta-2-mikroglobulina (b2-M) jest markerem chorób limfoproliferacyjnych oraz czynnikiem pozwalającym na różnicowanie przyczyn dysfunkcji nerek. Cząsteczka beta2-mikroglobuliny jest niewielkim białkiem (o ciężarze 11,8 kDa) stanowiącym lekki łańcuch kompleksu głównych, ludzkich antygenów zgodności tkankowej HLA, -B i -C, o długości 100 aminokwasów. Występuje na powierzchni komórek jądrzastych, szczególnie obficie na limfocytach i monocytach, a także na komórkach licznych linii komórkowych. Obecna jest w wszystkich płynach ciała i w moczu.
Beta2-mikroglobulina – rozpoznawanie i różnicowanie chorób nerek
Ze względu na małą masę cząsteczkową b2-M jest szybko usuwana z krwi na drodze filtracji kłębuszkowej (95%), poczym wchłaniana zwrotnie przez komórki kanalikowe cewek nerkowych (99,9% przefiltrowanej ilości) na drodze endocytozy i degradowana do aminokwasów. W moczu prawidłowo występują śladowe ilości b2-M (> 370 mikrogramów w ciągu 24 godzin). Wyższe stężenia b2-M w moczu świadczą o dysfunkcji kanalików nerkowych. W przypadkach zmniejszenia filtracji kłębuszkowej i niewydolności nerek dochodzi do wzrostu stężeń b2-M w surowicy. W związku z tym parametr oznaczany we surowicy jest wykorzystywany w różnicowaniu uszkodzenia kłębuszków od uszkodzenia kanalików nerkowych, a także w rozpoznawaniu wczesnego odrzutu przeszczepionej nerki oraz u osób narażonych na wysokie stężenia rtęci i kadmu.
Beta2-mikroglobulina – marker nowotworowy
Podniesiony poziom b2-M w surowicy, przy prawidłowej filtracji kłębuszkowej sugeruje wzrost produkcji/uwalniania b2-M. Podniesione stężenie b2-M w surowicy jest markerem chorób limfoproliferacyjnych, takich jak szpiczak mnogi, chłoniak B komórkowy, przewlekła białaczka limfocytowa B komórkowa, choroba Hodgkina, chłoniaki non- Hodgkin, makroglobulinemia Waldenstroma. Oznaczenia b2-M wykorzystywane jest do określenia stadium i monitorowaniu leczenia szpiczaka mnogiego (spadek towarzyszy o odpowiedzi na leczenie) oraz w prognozowaniu choroby limfoproliferacyjnej (wzrost stanowi złą prognozę). Zastosowanie b2-M jako markera nowotworowego budzi jednakże kontrowersje.
Podwyższone wartości b2-M w surowicy występują także w chorobach autoimmunizacyjnych (uogólniony toczeń trzewny, gośćcowe zapalenie stawów, zespół Sjogrena, choroba Crohna), chorobach zapalnych wątroby (zapalenie typu nie-A i nie-B), zakażeniach wirusowych CMV, mononukleoza zakaźna. Obserwowane są w przypadku niektórych chorych dializowanych i przy odrzucaniu przeszczepu.
W rzadkich przypadkach b2-M oznacza się w płynie mózgowo-rdzeniowym w diagnostyce: chłoniaka, białaczki limfocytowej, szpiczaka mnogiego w OUN, a także w przypadku HIV/AIDS i stwardnienia rozsianego.
Możliwe przyczyny odchyleń od normy
Wzrost stężenia: szpiczak mnogi, chłoniaki, przewlekła białaczka limfocytowa, chłoniak B-komórkowy, białaczka limfocytowa B komórkowa, choroba Hodgkina, chłoniaki non- Hodgkin, makroglobulinemia Waldenstroma, choroby autoimmunizacyjne, stany zapalne, zakażenie CMV, leki (lit, cyklosporyna, cisplatyna, karboplatyna, antybiotyki aminoglikozydowe), niewydolność nerek (z obniżeniem filtracji).
Czynniki mogące mieć wpływ na wynik badania
Przeciwciała heterofilne.
Opis badania
Przygotowanie do badania
Więcej informacji
Badania powiązane
