Candida albicans IgA

Ilościowe oznaczanie przeciwciał anty-mannowych IgA  specyficznych dla  Candida albicans (C. albicans)  w surowicy, przydatne w diagnostyce kandydozy układowej oraz zakażenia narządów wewnętrznych. C. albicans, jest odpowiedzialny u człowieka za rozwój kandydozy, choroby grzybiczej o przebiegu lokalnym, ograniczonym do powierzchni błon śluzowych  lub wieloukładowym (porównaj badanie 489). Candida są grzybami drożdżopodobnymi, wytwarzającymi grzybnie rzekome, dla których głównym rezerwuarem jest człowiek i zwierzęta. Są komensalami skóry, błon śluzowych przewodu pokarmowego, dróg moczowo-płciowych i dróg oddechowych.  Wywołują zwykle zakażenia oportunistyczne u osób z osłabionym układem odpornościowym, jak chorzy z granulocytopenią, po przeszczepach szpiku i narządów, po zabiegach chirurgicznych lub w ciężkim stanie ogólnym – w tym zakażeni HIV, chorzy onkologiczni, hemodializowani, podłączeni do respiratora dłużej niż 3 dni, po oparzeniach, leczeni kortykosterydami. Patogenność komórek grzyba wiąże się  z obecnością na ich powierzchni cząsteczek umożliwiających adhezję do komórek gospodarza, macierzy zewnątrzkomórkowej i sztucznych powierzchni, np. cewników medycznych. Innym elementem chorobotwórczości patogenu jest wytwarzanie enzymów: kwaśnych proteaz i fosfolipaz, które  umożliwiają penetrację tkanek: błon śluzowych, ścian naczyń itd. Choroba inwazyjna jest zawsze poprzedzona kolonizacją błon śluzowych lub skóry i dopiero po przekroczeniu tych barier, drobnoustrój może rozsiać się przez układ krwionośny do różnych narządów wewnętrznych. Najważniejsze zespoły chorobowe powodowane przez patogeny z rodzaju Candida to kandydoza skórna, przewlekła kandydoza śluzówkowo-skórna (zakażenie włosów, paznokci i błon śluzowych), kandydoza przewodu pokarmowego, kandydoza dróg oddechowych, w tym zapalenie płuc, zapalenie tchawicy i oskrzeli, kandydoza dróg moczowo-płciowych, w tym kandydoza pochwy, kandydoza żołędzi u mężczyzn. W przypadku kandydozy układowej wyróżnia się kandydemię, gdy komórki grzyba obecne są w krwi oraz kandydozę rozsianą polegającą na głębokim zajęciu organów wewnętrznych. To ostatnia może dotyczyć: nerek, płuc, ośrodkowego układu nerwowego (np. zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych), układu kostno-szkieletowego, mięśnia sercowego i osierdzia, otrzewnej i układu naczyniowego. Badanie serologiczne jest jednym z elementów diagnostyki zakażenia. Świeża kandydoza ogólnoustrojowa charakteryzuje się podwyższonym poziomem mian przeciwciał IgM, IgA i IgG. Test umożliwia wykrywanie przeciwciał IgG swoistych dla silnie immunogennego antygenu mannanowego, który jest głównym składnikiem ściany komórkowej drożdżaków rodzaju Candida. Antygen mannanowy,  jest markerem inwazyjnej kandydozy. Oznaczenie przeciwciał jest pomocne w potwierdzaniu grzybicy i układowego zakażenia u chorych obarczonych ryzykiem. Monitorowanie takich chorych powinno być przeprowadzane regularnie, przynajmniej raz w tygodniu. Wzrost miana przeciwciał (około 4 razy)  świadczy o  zwiększonej ekspozycji na C. albicans. U chorych z upośledzonym układem odpornościowym, a szczególnie ze zmniejszoną produkcją immunoglobulin przydatność kliniczna oznaczenia poziomu przeciwciał specyficznych jest ograniczona.