Czynnik reumatoidalny RF IgM

Oznaczenie czynnika reumatoidalnego klasy IgM (RF IgM), przydatne w diagnostyce RZS i innych chorób, głównie o mechanizmie autoimmunizacyjnym. Czynniki reumatoidalne, RF (ang. rheumatoid factor /s/) to wytwarzane przez układ odpornościowy białka o strukturze immunoglobulin, które mogą atakować zdrowe tkanki własnego organizmu. Ściślej, czynniki reumatoidalne są autoprzeciwciałami  przeciwglobulinowymi, czyli przeciwciałami  rozpoznającymi antygeny na własnych przeciwciałach organizmu (anty-przeciwciała). Test przeznaczony jest do pomiaru autoprzeciwciał IgM skierowanych przeciw epitopom przeciwciał klasy IgG, zlokalizowanym na ich fragmentach Fc (RF IgM). Najczęściej, bo w 80%, występuje właśnie taki, klasyczny czynnik RF, RF IgM anty-IgG, wykryty w 1949 roku przez Waalera i Rosego. Inne typy RF mają strukturę innych immunoglobulin:  klasy G (IgG anty-IgG) lub klas IgA (IgA anty-IgG), a rzadziej IgD lub IgE. Czynniki reumatoidalne są głównymi markerami serologicznymi w diagnostyce reumatoidalnego zapalenie stawów RZS (obecne w 85% przypadków) oraz markerami innych chorób tkanki łącznej, jak: zespół Sjögrena, toczeń rumieniowaty układowy, twardzina układowa, mieszana choroba tkanki łącznej. RF są również wykrywane w surowicy i płynach ustrojowych osób chorych na: autoimmunologiczne zapalenie trzustki, przewlekłe zapalne choroby wątroby, zapalenie pęcherzyków płucnych o tle alergicznym, choroby rozrostowe krwi, zakażenia bakteryjne i wirusowe (porównaj badania: 67, 68, 3430, 3432).