IgE sp. E82 - naskórek królika, met. ImmunoCAP

Ilościowe oznaczenie w surowicy krwi in vitro przeciwciał klasy IgE specyficznych dla alergenów naskórka królika, przydatne w diagnostyce alergii na królika. Najsilniejszym zidentyfikowanym źródłem alergenów królika jest ślina, jednakże alergeny występują również na sierści i w  łupieżu królika oraz w moczu. Główny alergen królika, lipokalina śliny, przenoszony jest na sierść i naskórek (tym samym łupież). Główną drogą narażenia na alergeny królika jest wdychanie, ze względu na niewielkie rozmiary cząstek złuszczonego naskórka unoszących się w powietrzu. Posiadają one zdolność wnikania do dolnych dróg oddechowych. Alergia na królika jest przede wszystkim problem osób zajmujących się zwierzętami laboratoryjnymi. Ostatnio zagrożenie alergią rozszerzyło się ze względu na traktowanie królików jako zwierzęta domowe. U osób uczulonych objawy alergiczne mogą wystąpić w wyniku wdychania łupieży zawieszonego w powietrzu oraz kontaktu z królikiem lub pośrednio z osobą, która miała z królikiem kontakt. Objawy alergiczne mogą obejmować astmę, alergiczny nieżyt nosa, egzemę i pokrzywkę. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W teście wykorzystano pełny ekstrakt E82 (e82) źródła alergenów – naskórka królika.