IgE sp. EX1 - mieszanka łupieżu met. ImmunoCAP

Ilościowe oznaczenie w surowicy krwi in vitro przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do mieszaniny alergenów wziewnych łupieżu 4 zwierząt domowych: kota, psa, konia i krowy. Uczulenie na kota wykazuje silną korelację z astmą, zwłaszcza o ciężkim, trudnym do kontrolowania przebiegu. Powoduje również objawy silnego nieżytu nosa. Częstość alergii na koty (i psy) rośnie na całym świecie, stanowiąc coraz większy problem sytemu zdrowia publicznego. Alergia na kota zaczyna się we wczesnym niemowlęctwie i trwa aż do wczesnej dorosłości.  Uczulenie na psy jest uważane za czynnik ryzyka astmy i nieżytu nosa. Jego częstość  w ciągu ostatnich dziesięcioleci wzrasta.  Niewielkie cząstki łupieżu psa są lotne, długo utrzymują się w powietrzu i skutecznie rozpraszają. Przedostają się do małych oskrzelików dolnych dróg oddechowych. Bardzo liczne alergeny łupieżu (28!) reagują krzyżowo z IgE swoistą dla alergenów innych ssaków, stwarzając trudności diagnostyczne i terapeutyczne. Częstość uczulenia wzrasta wraz z wiekiem. Wszystkie rasy psów wytwarzają alergeny, jednakże istnieją różnice między rasami i między osobnikami w obrębie ras i w zależności od wieku. Uczulenie na psa objawia się astmą i alergicznym nieżytem nosa. Kontakt ze źródłem alergenu może powodować objawy natychmiastowe lub przedłużony okres nadreaktywności oskrzeli. Uczulenie we wczesnym okresie życia jest silnym czynnikiem predykcyjnym rozwoju astmy w przyszłości.
Alergia na konie może objawiać się alergicznym nieżytem nosa, zapaleniem spojówek, astmą, pokrzywką, anafilaksją i alergią pokarmową. Uczulenie (obecność sIgE) może mieć miejsce pomimo braku kontaktu z koniem, choć częstość uczulenia u  osób bezpośrednio narażonych na kontakt z końmi jest dużo wyższa. Alergeny końskie wydają się być równie uporczywe jak alergeny kotów, ze względu na ich potencjał biernego przenoszenia. Główną drogą narażenia jest wdychanie, w przypadku osób mających bezpośredni kontakt, jak i osób narażonych na kontakt pośredni (transport publiczny, szkoła, kontakt z materacami z końskiego włosia).
Głównym źródłem alergenów oddechowych bydła jest łupież i sierść. Uczulenie najczęściej przebiega bezobjawowo. Do objawów alergii należy astma, alergiczny nieżyt nosa, zapalenia spojówek i atopowe zapalenie skóry. Częstość uczulenia  wzrasta  wraz z wiekiem, jednak najczęściej przebiega bezobjawowo. Alergeny krowy stwarzają wysokie ryzyko alergii zawodowej nie tylko u hodowców i lekarzy weterynarii, ale także u rzeźników, pracowników serowarni, piekarzy, szefów kuchni, techników laboratoryjnych, a nawet kosmetyczek.
Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W teście wykorzystano pełne ekstrakty źródeł alergenów. W przypadku wyniku podniesionego należy oznaczyć IgE specyficzne  dla poszczególnych ekstraktów uwzględnionych w mieszance.