IgE sp. EX71 - mieszanka pierza, met. ImmunoCAP

Ilościowe oznaczenie w surowicy krwi in vitro przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do mieszaniny alergenów wziewnych piór gęsi (e70), kury (e85), kaczki (e86) i indyka (e89).  Białka alergenne wszystkich wymienionych gatunków ptaków można znaleźć na piórach, odchodach oraz w surowicy, jajkach i mięsie. Kontakt z alergenami wziewnymi (pochodzącymi  z wszystkich wymienionych źródeł) może wynikać z bezpośredniego kontaktu z ptakami, opieki nad ptakami (czyszczenie klatek, narażenie na pył organiczny unoszący się w miejscu przebywania ptaków). Ogólnie rzecz biorąc pióra można uznać za rezerwuar alergenów z pozostałych źródeł. Narażenie na alergeny wziewne wszystkich czterech gatunków drobiu, obecne na piórach (złuszczone komórki naskórka, cząstki odchodów), w odchodach, wyschniętych cząstkach jaj (zwłaszcza białka) może spowodować astmę, alergiczny nieżyt nosa, alergiczne zapalenie spojówek oraz zmiany skórne (atopowe zapalenie skóry). Istotnym objawem alergii na alergeny piór jest alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych określane również jako zapalenie płuc z nadwrażliwości (HP, ang. hypersensitivity pneumonitis),  „płuco hodowcy ptaków” lub „płuco rolnika”. Polega  na zapaleniu miąższu płuc w końcowych oskrzelikach i pęcherzykach płucnych. Może pojawić się wkrótce po ekspozycji na alergeny ptaków lub po wielu latach. Objawia się jako: duszność, kaszel, sporadyczne dreszcze i gorączkę. Bywa śmiertelne. W przypadku wszystkich czterech gatunków, może dochodzić do zespołu pióra- jajo z objawami takimi jak nieżyt nosa, pokrzywka i obrzęk naczynioruchowy.  Kontakt z alergenami pierza ptasiego spowodowany jest bezpośrednim kontaktem z ptakami, czyszczeniem ich klatek lub narażeniem na pył organiczny unoszący się w miejscach przebywania ptaków. Alergia na dostępne w handlu produkty z piór (pierze) występuje rzadko na skutek ich  prania i suszenia w temperaturze 125°C. Można spodziewać się reakcji krzyżowej między osobami uczulonymi na filogenetycznie spokrewnione ptaki: gęsi, kury, kaczki, papugi czy gołębie.  Należy rozważyć, czy objawy przypisywane kontaktowi piórami drobiu nie wynikają z uczulenia na alergeny roztoczy (wykazano jednak, że poduszki wypełnione poliestrem zawierają znacznie większą całkowitą masę alergenu roztocza Der p 1 (D. pteronyssinus) niż poduszki wypełnione pierzem !).  W przypadku kur, wykazano, że w grupie ok. 600 fińskich dzieci chorych na astmę, 10% miało przeciwciała IgE swoiste dla alergenów pierza. W podobnych badaniach włoskich (ponad 500 dzieci chorych na astmę i lub atopię) odsetek dodatnich reakcji dla IgE specyficznej dla alergenów pierza wynosił ok. 6%. W grupie osób z alergią na ptasie pióra, wysoka częstotliwość (32%) uczulenia na żółtko i białko jaja sugeruje, że uczulenie na pióra może wywołać lub w jakiś sposób ułatwić, późniejsze uczulenie na białko i żółtka jaja (zespół ptasiego jaja). Sugeruje się, że niektóre pozytywne reakcje w testach skórnych na ekstrakty piór są powodowane alergenami roztoczy i rozkruszków obecnych na piórach. Ze względu na duże podobieństwa przyczyn, objawów i reakcji krzyżowych cechujących alergię na pióra gęsi, kur, kaczek i indyka wszystkie alergie można traktować podobnie.  Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W teście wykorzystano pełne ekstrakty źródeł alergenów. W przypadku wyniku podniesionego należy oznaczyć IgE specyficzne  dla poszczególnych ekstraktów uwzględnionych w mieszance.