IgE sp. F18 - orzech brazylijski, met. ImmunoCAP

Ilościowe oznaczenie w surowicy, w oparciu o ekstrakt orzecha brazylijskiego, przeciwciał  IgE specyficznych dla alergenów orzecha brazylijskiego, przydatne w diagnostyce i różnicowaniu alergii. Alergia na orzech brazylijski, Bertholletia excelsa, jest dosyć częsta w Wielkiej Brytanii i USA. Występuje głównie w wyniku spożycia (rzadko przy ekspozycji drogą oddechową) i powoduje reakcje ogólnoustrojowe, obejmujące: układ pokarmowy (wymioty); drogi oddechowe (duszność, nieżyt nosa, astma); skórę (pokrzywka); układ krążenia/objawy neurologiczne, np. obniżoną reaktywność (objawy mieszczące się w zespole objawów anafilaksji typu I(ARS) – IV  lub miejscowy obrzęk naczynioruchowy. Objawy są szczególnie nasilone u  osób z atopią, czyli dziedziczną tendencją do nadmiernej produkcji przeciwciał IgE. Głównymi alergenami molekularnymi orzecha brazylijskiego są  Ber e 1 (2S albumina, uczulająca w 100% przypadków anafilaksji)  i Ber e 2 (11S globulina), przy czym Ber e 1, alergen gatunkowo-specyficzny, jest odporny na ciepło i hydrolizę enzymatyczną. Reaktywność krzyżową orzechy brazylijskie wykazują z określanymi umownie „orzechami drzewnymi”, takimi jak: orzechy pekan, włoskie, laskowe i nerkowce, a także w pewnym zakresie, z albuminami 2S innych gatunków roślin, takich jak nasiona kakaowca, bawełny, słonecznika, sezamu i  rzepaku. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W teście wykorzystano ekstrakt alergenów  orzecha brazylijskiego  F18 (f18).