IgE sp. F259 - winogrona, met. ImmunoCAP

Ilościowe oznaczenie w surowicy in vitro, w oparciu o ekstrakt winogron, przeciwciał  IgE specyficznych dla alergenów winogron, przydatne w diagnostyce i różnicowaniu alergii. Owoce winogron, Vitis vinifera, spożywane są bezpośrednio i w postaci soku lub wina. Skład miąższu dojrzałych owoców jest bardzo zróżnicowany w zależności od odmiany winorośli, klimatu, właściwości fizykochemicznych gleby i stosowanych metod rolniczych. Alergia na winogrona może dotyczyć tylko określonej odmiany (nawet z reakcją anafilaktyczną), podczas gdy istnieje tolerancja na inne odmiany. Poza tym, w niektórych przypadkach objawy mogą występować wyłącznie po spożyciu świeżych owoców winogron, wina lub rodzynków, w innych po spożyciu winogron w każdej z tych form.  Niektórzy mogą reagować na owoce, lecz nie na wino, podczas gdy inni mogą nie tolerować winogron, wina lub rodzynków. Scharakteryzowano kilka alergenów winogron, m.in.: Vit v 1, białko przenoszące lipidy (nsLTP type 1); Vit v 4, profilinę czy Vit v 5, białko podobne do chitynazy. Alergeny winogron mogą utrzymywać się w trakcie procesie winifikacji. Głównym alergenem jest  Vit v 1 uczulający  70% do 100% osób z alergią na winogrona, odpowiedzialny za ciężką alergię i odporny na enzymy trawienne żołądka.  Zgłaszano występowanie klinicznych reakcji krzyżowych pomiędzy winogronami, morelami, awokado, bananami, wiśniami, kasztanami, brzoskwiniami, kiwi. Objawami alergii na winogrona są: zespół alergii jamy ustnej (OAS), obrzęk naczynioruchowy; uogólniona pokrzywka, atopowe zapalenie skóry; objawy żołądkowo-jelitowe; nieżyt nosa oraz astma; spadek ciśnienia i anafilaksja wywołana wysiłkiem fizycznym. Często osoby reagujące w sposób ciężki i złożony na alergeny winogron cierpią na multiuczulenie, reagując na kilka rodzajów pokarmów i pyłków roślin. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W teście wykorzystano ekstrakt alergenów  winogron  F259 (f259).