IgE sp. F284 - indyk, met. ImmunoCAP

Ilościowe oznaczenie w surowicy krwi in vitro, w oparciu o ekstrakt mięsa indyka, przeciwciał  IgE specyficznych dla alergenów mięsa indyka, przydatne w diagnostyce i różnicowaniu alergii. Mięso indyka (Meleagris gallopavo) jest drugim (po kurzym) najczęściej spożywanym mięsem drobiowym na świecie. Uważano, że słabiej alergizuje niż mięso kury. Precyzyjne badania z wykorzystaniem podwójnej ślepej próby i prowokacji wykazały wprost, że alergia objawowa na mięso indyka jest bardzo rzadka. Istotne jest poza tym, że mięso ptaków alergizuje słabiej niż mięso ssaków. Alergia na mięso indyka może objawiać się pierwotną alergią pokarmową (uczulenie przez odporne na ciepło alergeny mięsa) lub wtórną alergią pokarmową, w której uczulają alergeny obecne w pierzu lub jaju indyka. W tym przypadku, określanym jako zespół ptak-jajo, proces uczulenia pierwotnego rozpoczynają alergeny wziewne obecne w pierzu (albuminy surowicy) lub alergeny jaja (np. Gal d 5 żółtka). Objawy alergii zaś wyzwalane są przez alergeny obecne równocześnie w mięsie, jaju i pierzu. W przypadku uczulenia na alergeny mięsa indyka istnieje prawdopodobieństwo współuczulenia na mięso kurczaka, większe niż na mięso ssaków. Objawy alergii na mięso indyka obejmują miejscowe objawy zespołu alergii jamy ustnej, OAS, (ang. oral allergy syndrome), obrzęk naczynioworuchowy; uogólniona pokrzywkę oraz objawy ze strony przewodu pokarmowego i pokrzywkę. Rzadko obserwuje się ciężką anafilaksję z objawami sercowo-naczyniowymi. Kliniczna reaktywność krzyżowa pomiędzy mięsem indyka i mięsem innych gatunków jest słabo opisana. Więcej miejsca poświęcano reaktywności krzyżowej pomiędzy alergenami i sIgE wykazywanej w badaniach in vitro. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W teście wykorzystano ekstrakt alergenów mięsa indyka F284 (f284).