IgE sp. E88 - mysz (naskórek, białka moczu, białka surowicy), met. ImmunoCAP

Oznaczenie in vitro  w surowicy krwi przeciwciał klasy IgE specyficznych dla alergenów obecnych w naskórku, białkach moczu i surowicy myszy, stosowane w diagnostyce alergii mysz. Głównym źródłem alergenów myszy jest mocz, którego wyschnięte składniki unoszą się w powietrzu na cząstkach kurzu oraz są obecne w ślinie, na futrze i fragmentach naskórka. Podobnie jak wszystkie gryzonie, myszy mają utrzymujący się białkomocz. Kiedy mocz w otoczeniu wysycha, białka unoszą się w powietrzu na cząsteczkach kurzu, również tych o najmniejszych wymiarach, wnikających do dolnych dróg oddechowych. Narażenie na alergeny myszy, zwłaszcza w stężeniu większym niż krytyczne, wiąże się z ryzykiem astmy u dorosłych i dzieci. Szczególnie narażeni są pracownicy zwierzętarni. Poziom alergenów pochodzących od myszy w powietrzu jest znaczący nie tylko w zwierzętarniach, ale także pomieszczeniach mieszkalnych i publicznych. Poza astmą, objawami alergii na myszy są: świszcząc oddech, nieżyt nosa i spojówek oraz zmiany skórne: atopowe zapalenie skóry, egzema lub pokrzywka. Istotnym alergenem myszy jest białko wiążące feromony – lipokalina, wykazująca reaktywność krzyżową z lipokalinowymi alergenami konia, psa, krowy (w tym beta-laktoglobuliną mleka) i karalucha. U większości uczulonych, uczulenie na szczury i myszy występuje jednocześnie.
Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W teście wykorzystano pełny ekstrakt naskórka, białek moczu i  surowicy krwi myszy – E88 (e88).