IgE sp. W21 - Parietaria judaica, met. ImmunoCAP

Ilościowe oznaczenie in vitro  w surowicy, z wykorzystaniem ekstraktu pyłku parietari, przeciwciał klasy IgE specyficznych w stosunku do alergenów pyłku pomurnika-parietari, przydatne w diagnostyce i różnicowaniu alergii.  Rodzaj Parietaria (pomurnik, parietaria), którego przedstawicielami są P. officinalis, pomurnik lekarski i P. judaica, jest wiatropylną, wieloletnią rośliną, zielną o długim, dwuetapowym, okresie pylenia (wczesna wiosna-lato oraz koniec sierpnia-październik). Zasięg parietarii obejmuje głównie Europę Południową i Zachodnią. Pyłek Parietaria może wywoływać reakcje alergiczne jak: nieżyt nosa; nieżyt nosa i zapalenie spojówek i astma (stąd określenie parietarii – chwast astmy). Zatem uczulenie na Par j 2/Par o 1 jest wskaźnikiem rzeczywistego uczulenia na pyłek Parietaria, wykluczając możliwość reakcji krzyżowych z żywnością pochodzenia roślinnego. Pyłek Parietaria spp.  wykazuje jednakże reaktywność krzyżową z pyłkiem brzozy, bylicy i oliwki. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W teście wykorzystano ekstrakt alergenów pyłku parietari W21 (w21).