IgG3, podklasa

Ilościowe oznaczenie metodą nefelometryczną podklas IgG3 przeciwciał klasy IgG. Ludzka immunoglobulina klasy G (IgG) posiada cztery podklasy: IgG1, IgG2, IgG3 i IgG4, różniące się szczegółami budowy chemicznej i funkcjami biologicznymi: rozpoznawaniem antygenów, aktywacją układu dopełniacza oraz powinowactwem do receptorów komórkowych i rozpuszczalnych. Przeciwciała IgG3 (wraz IgG1 i IgG2) posiadają działanie prozapalne i odpowiadają za przewlekłe choroby pokarmowe zależne od IgG (alergia typu III). Powstałe z ich udziałem kompleksy immunologiczne deponowane są w różnych miejscach, powodując stany zapalne o różnym umiejscowieniu i objawach. Bezwzględne zmiany stężenia poszczególnych podklas IgG oraz zmiany wzajemnego stosunku ich stężeń lub proporcji do stężeń  immunoglobulin innych klas (np. IgE) są charakterystyczne dla określnych stanów chorobowych  i stanów fizjologicznych. Nieprawidłowe stężenia poszczególnych podklas IgG  stwierdzane są w przebiegu chorób autoimmunizacyjnych, neurologicznych oraz zakażenia HIV. IgG3 stanowi mniej niż 10% puli IgG. Obniżenie poziomu IgG3 obserwuje się w zakażeniach wirusowych dróg moczowych i u chorych na nawracające zakażenia górnych i dolnych dróg oddechowych (wraz z IgG2). 

Wzrost stężenia: wzrost poliklonalny, stany zapalne, stymulacja monoklonalna.

Spadek stężenia: zakażenia wirusowe dróg moczowych, nawracające zakażenia górnych i dolnych dróg oddechowych.

Wzrost stężenia: wzrost poliklonalny, stany zapalne, stymulacja monoklonalna.

Spadek stężenia: zakażenia wirusowe dróg moczowych, nawracające zakażenia górnych i dolnych dróg oddechowych.