Infekcje tropikalne to rodzaj chorób zakaźnych, które występują wyłącznie lub głównie w klimacie subtropikalnym oraz tropikalnym. W wielu przypadkach związane jest to z regionalnym występowaniem owadów odpowiedzialnych za przenoszenie tych chorób. Z tego względu narażeni na rozwój schorzeń tropikalnych są mieszkańcy tych rejonów oraz turyści, którzy podróżują w kraje o tym klimacie.

W kategorii badań „infekcje tropikalne” znajdują się testy diagnostyczne w kierunku jednych z częściej występujących schorzeń o tym charakterze. Wykonanie tych badań pozwala na szybkie rozpoznanie choroby oraz wdrożenie właściwego leczenia, dzięki któremu będzie możliwy całkowity powrót do zdrowia. Przed wykonaniem tych badań zalecane jest przeprowadzenie konsultacji lekarskiej, aby wybrać właściwe w danym przypadku testy diagnostyczne oraz ewentualne badania dodatkowe. Wykonanie tych badań należy szczególnie rozważyć, jeżeli pacjent doświadcza objawów infekcyjnych w krótkim czasie po powrocie z krajów m.in. Ameryki Południowej, Azji Południowo-Wschodniej lub Afryki. W przebiegu chorób tropikalnych może dojść do rozwoju dolegliwości takich jak:

• Bóle głowy
• Gorączka, dreszcze
• Uogólnione osłabienie
• Bóle mięśni i stawów
• Nudności
• Wysypki skórne

Badanie Chikungunya IgM to test diagnostyczny, który polega na pomiarze z krwi pacjenta stężeń specyficznych przeciwciał podklasy IgM skierowanych przeciwko wirusowi odpowiedzialnemu za rozwój gorączki czikungunii. Jest to wirusowa choroba tropikalna, do której rozwoju może dojść poprzez ugryzienie przez komara będącego nosicielem omawianego drobnoustroju chorobotwórczego. Objawy gorączki czikungunii pojawiają się zazwyczaj ok. 3-7 dni po wniknięciu wirusa do organizmu i przypominają dolegliwości obecne w przebiegu grypy. Najwyższy poziom przeciwciał IgM charakterystycznych dla tej choroby obecny jest we krwi ok. 3-5 tygodni po zakażeniu i utrzymuje się do ok. 4 miesięcy.

Leishmania infantum to   gatunek pierwotniaka, który odpowiedzialny jest za rozwój u ludzi leiszmaniozy. Jest to choroba pasożytnicza, do zakażenia którą dochodzi na drodze ugryzienia przez muchówki z rodzajów Phlebotomus oraz Lutzomyia. Wyróżnia się kilka postaci leiszmanioz, natomiast Leishmania infantum odpowiada za rozwój leiszmaniozy trzewnej (inaczej: czarna febra, gorączka dum-dum, kala-azar). Główne objawy leiszmaniozy trzewnej obejmują: gorączkę, obrzęki, uogólnione osłabienie, wodobrzusze, niedokrwistość oraz splenomegalię (powiększenie śledziony). Możliwy jest także bezobjawowy przebieg choroby. Podczas badania w kierunku tej choroby oceniane stężenia obecnych we krwi pacjenta specyficznych dla Leishmanii przeciwciał w klasach IgM oraz IgG.

Badanie w kierunku zakażenia wirusem Zika obejmuje pomiar z krwi pacjenta poziomów przeciwciał IgM oraz IgG skierowanych przeciwko temu patogenowi. Wirus Zika przenoszony jest głównie przez komary. U osób dorosłych zakażenie najczęściej przybiera postać grypopodobną z dodatkowym występowaniem wysypki, jednak choroba zazwyczaj ulega samoistnemu ustąpieniu bez rozwoju komplikacji. Szczególnie niebezpieczne jest jednak zakażenie podczas ciąży. Infekcja wywoływana przez wirus Zika może prowadzić do rozwoju ciężkich wad wrodzonych płodu, które obejmują m.in. mikrocefalię (małogłowie) oraz poważne uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego.