Mioglobina

Pomiar stężenia mioglobiny w krwi obwodowej stosowany jest jako badanie dodatkowe do pomiaru troponiny w diagnostyce zawału mięśnia sercowego oraz w ocenie leczenia fibrynolitycznego. W przypadku chorób niedokrwiennych serca mioglobina uwalniana jest z uszkodzonych kardiomiocytów. Ze względu na niewielki ciężar, mioglobina najszybciej z pośród innych markerów niedokrwienia i nekrozy tkanki, rozprzestrzenia się w systemie naczyniowym organizmu, stanowiąc najwcześniejszy sygnał zawału. Mierzalny wzrost mioglobiny następuje w czasie 30-120 min. od pojawienia się bólu w klatce piersiowej. Również szybciej od innych markerów jest eliminowana z krążenia (po upływie 18 – 30 godzin), co predestynuje ją do roli wskaźnika powtórnego zawału. Szybko reagujące na stan drożności naczyń zmiany stężenia mioglobiny umożliwiają ocenę powodzenia leczenia fibrynolitycznego zawału. Czterokrotny wzrost stężenia mioglobiny w 90-tej minucie po podaniu leków fibrynolitycznych oznacza sukces terapeutyczny (mioglobina jest wypłukiwana z martwiczej tkanki dzięki udrożnieniu naczynia). W diagnostyce zawału rola pomiarów mioglobiny jest drugorzędna w stosunku do pomiarów troponiny, gdyż mioglobina jest uwalniana również z miocytów mięśni prążkowanych w stanach patologicznych i ekstremalnych fizjologicznych (intensywny wysiłek), a jej stężenie we krwi zależy od funkcji nerek. Wielkość stężenia mioglobiny stanowi jednak ujemny wskaźnik predykcyjny zawału w pierwszych kilku godzinach po wstąpieniu bólu sercowego. Niezmienny, prawidłowy, poziom mioglobiny, co najmniej w dwu oznaczeniach w pierwszej i drugiej godzinie, wyklucza zawał z prawdopodobieństwem 95%. Mioglobina uczestniczy w metabolizmie tlenowym komórek mięśni szkieletowych (miocytów) i mięśnia sercowego (kardiomiocytów), a jej podniesiony poziom w krążeniu wiążę się z uszkodzeniem tkanki mięśniowej. Poza diagnostyką chorób sercowo naczyniowych, oznaczenie mioglobiny stosowane jest w określaniu ryzyka niewydolności nerek poprzez monitorowanie klirensu mioglobiny w przebiegu wielonarządowego urazu lub rabdomiolizy. Pomiary poziomu mioglobiny u sportowców pozwalają na optymalizację obciążenia podczas treningów. Mioglobina jest niedużym białkiem zawierającym hem. Występuje w dużej ilości w cytoplazmie mięśni szkieletowych oraz mięśnia sercowego, stanowiąc rezerwuar tlenu. Mioglobina jest nieswoista narządowo.

Wysiłek fizyczny, zastrzyki domięśniowe.

Przyczyny wzrostu stężenia:zawał serca, urazy mięśni szkieletowych (również zastrzyk domięśniowy), choroby mięśni szkieletowych (rabdomioliza, miopatie), niedotlenienie mięśni, leki, śpiączka cukrzycowa, niedoczynność tarczycy, zespół Conn′a, hipokalemia, hipofosfatemia, hipernatremia, toksyny (jady węży i owadów), infekcje z gorączką, niewydolność nerek, znaczny wysiłek fizyczny, zatrucie alkoholem, wstrząs.