Peptyd natriuretyczny

Oznaczenie stosowane  jest w diagnostyce niewydolności serca. Głównym zastosowaniem diagnostycznym pomiaru  stężenia NT-proBNP (N-końcowego fragmentu (pro) peptydu natriuretycznego  typu B) oraz BNP (peptydu natriuretycznego typu B)  jest rozpoznanie dysfunkcji lewej komory serca (zastoinowej niewydolności serca -CHF) u chorych z objawami niewydolności serca. Ujemna wartość predykcyjna tego testu w połączeniu z EKG wynosi 100%. Poziom NT-proBNP koreluje z zaawansowaniem niewydolności serca w I i II klasie czteroklasowej skali NYHA (New York Heart Association)  oraz z funkcją  rozkurczową serca i czynnością lewej komory. Oznaczenie jest istotne zwłaszcza  u chorych  z podwyższonym ryzykiem CHF cierpiących na nadciśnienie tętnicze, chorobą wieńcową, cukrzycę i w podeszłym wieku. Stężenie NT-proBNP jest pomocne w różnicowaniu sercowych i poza sercowych przyczyn duszności i dobrym  wskaźnikiem prognostycznym niewydolności serca, przebiegu jej leczenia oraz czynnikiem rokowniczym rozwoju niewydolności serca w wyniku ostrych zespołów wieńcowych (ACS). Oba sercowe peptydy natriuretyczne: BNP i NT-proBNP, osiągają maksimum wydzielania przez kardiomiocyty nadmiernie napinającej się ściany lewej komory serca w przebiegu dysfunkcji komorowej, która  powoduje niewydolność serca. Oba uczestniczą w kompensacji niewydolności serca i hamowaniu postępu choroby. Uważa się, że przydatność diagnostyczna tych peptydów jest podobna, mimo różnic dotyczących ich okresu półtrwania i mechanizmów usuwania z organizmu.  NT-proBNP ma dłuższy okres półtrwania, jego poziom jest bardziej stabilny i osiąga wyższe stężenia w krążeniu. Stanowi to przesłankę większej miarodajności jego pomiarów. Ponieważ jednak jest wydalany jedynie przez  nerki,  kwestionować można jego dokładność diagnostyczną  w przypadkach powikłanych niewydolnością nerek i u osób starszych. Zakres stężeń NT-proBNP wykorzystywanych jako wartości decyzyjne jest szerszy niż BNP, co może utrudniać interpretację wyników pomiarów NT-proBNP. Jednocześnie jednak NT-proBNP wykazuje  wyższą stabilność i trwałość w próbce in vitro, istotne z analitycznego punktu widzenia.  NT-proBNP  i BNP wykazują parakrynne i endokrynne działanie w kontroli homeostazy serca i nerek o przeciwstawnym charakterze do układu renina-angiotensyna-aldosteron. NT-proBNP to N-końcowy fragment propeptydu natriuretycznego typu B, powstający w wyniku rozpadu proBNP.