Pakiet skórny dzieci 0-3 r.ż. (jajo, mleko, pszenica, soja, phadiatop), met.ImmunoCAP.

Zestaw testów wykonywanych w surowicy krwi in vitro, wskazujący na ryzyko atopii oraz określający źródła alergenów odpowiedzialnych za skórne objawy alergii pokarmowej, na podstawie pomiarów stężenia swoistych dla nich przeciwciał IgE. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w mechanizmie prowadzącym do atopowych, anafilaktycznych reakcji alergicznych (miejscowych lub uogólnionych), określonym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen zwany alergenem,  posiadają w krwi co najmniej wykrywalne stężenie IgE swoistych dla tego alergenu, podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są  nieobecne lub niewykrywalne. Na ogół dziedziczna skłonność do nadprodukcji IgE nazwę atopii. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu swoiste IgE wzmacniają odpowiedź na alergen, prowadzącą do miejscowego stanu zapalnego, równocześnie nasilając produkcję specyficznej antygenowo IgE, co wzmocnienia i  (czasami) uogólnia alergiczne reakcje zapalne. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem alergenowo-specyficznej IgE, przy czym korelacja ta jest zależna od alergenu. Oznaczenie in vitro poziomu alergenowo-specyficznej IgE, łącznie z wywiadem klinicznym i wynikami innych badań laboratoryjnych, jest pomocne w identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie. Oznaczenie IgE in vitro nie stanowi zagrożenia dla badanego, które istnieje w przypadków testów skórnych i prowokacji. Ilościowy wynik stężenia sIgE wyrażony jest w kU/l. W teście wykorzystano ekstrakty alergenów jaja kurzego, mleka krowiego, pszenicy, soii oraz zestaw alergenów określonych jako „Phadiatop”.
Białko i żółtko jaja są bogate w białka o właściwościach alergenowych, lecz alergeny białka jaja mają silniejsze działanie alergizujące. Częstość uczulenie na jaja jest wyższa niż objawowej alergii i dochodzi do 6% w zależności od wieku. Poziom IgE specyficznej dla alergenów jaja rośnie wraz z czasem utrzymywania się objawowego uczulenia, natomiast czas potrzebny na uzyskanie tolerancji jest tym dłuższy, im poziom sIgE jest wyższy.  Objawy kliniczne alergii na jaja obejmują reakcje od łagodnych do ciężkich: reakcje skórne (rumień, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy); objawy żołądkowo-jelitowe (wymioty, ból brzucha); choroby układu oddechowego (nieżyt nosa, zapalenie spojówek, kaszel, skurcz oskrzeli, trudności w oddychaniu) oraz  anafilaksję (Porównaj: badanie 786).
IgE-zależne uczulenie na mleko, czyli klasyczna alergia, wykształca się u dzieci predysponowanych (atopowych). U niemowląt objawia się bardzo szybkimi reakcjami żołądkowo-jelitowymi i zmianami skórnymi (pokrzywką). Objawy skórne zmniejszają się z wiekiem, natomiast objawy ze strony układu oddechowego i przewodu pokarmowego nasilają. Wśród alergenów mleka wyróżnia się alergeny białek sera – różne formy kazeiny, odporne na obróbkę cieplną  oraz alergeny serwatkowe (20% białek mleka), tracące w różnym stopniu alergenność pod wpływem ogrzewania. Na własności uczulające poszczególnych składników mleka, poza obróbką cieplną (w zakresie zależnym od   czasu ogrzewania i wysokości temperatury), wpływa obróbka fizyczna mleka (proszkowanie, liofilizacja, kondensacja); działanie enzymów proteolitycznych (w przewodzie pokarmowym, hydrolizie przemysłowej  lub w produkcji wyrobów mlecznych: fermentacji, dojrzewaniu sera etc.). Alergeny mleka wykrywane są w kurzu domowym; są obecne w proszku w rękawiczkach ochronnych i pudrze. Jako alergeny ukryte, występują w przetworach mięsnych: szynce, kiełbasie, pasztecie etc. (Porównaj badanie: 784, 791).
Reakcje alergiczne na pszenicę (alergeny obecne w mące i przetworach mącznych) przypisuje się głównie białkom ziarna.  Białka pszenicy dzielą się na glutenowe (gliadyny i gluteniny) i nieglutenowe (inhibitory α-amylazy, białka przenoszące lipidy i białka podobne do aweniny).  Alergia na białka pszenicy jest uważana za trzecią pod względem częstości alergię pokarmową (po mleku i jajach). Do  reakcji alergicznych wywołanych przez alergeny pszenicy (reakcji zależnych od IgE)  zalicza się: alergię pokarmową objawiającą się obrzękiem naczynioruchowym, nudnościami, bólami brzucha i anafilaksją (ze zmianami skórnymi); anafilaksję zależną od pszenicy indukowaną wysiłkiem, WDEIA (ang. wheat dependent exercise-induced anaphylaxis) oraz alergię oddechową (astmę piekarza) i alergię skórną (pokrzywkę kontaktową). W produktach spożywczych z pszenicy zidentyfikowano prawie 30 alergenów, głównie należących do rodziny glutenu. Wykazano reaktywność krzyżową między pszenicą, jęczmieniem i żytem. Zaleca się, aby osoby uczulone na pszenicę bezwzględnie unikały spożywania pszenicy i jej przetworów. Uczulenie na pszenicę nie musi objawiać się klinicznie i niekiedy może być powodowane reaktywnością krzyżową z alergenami pyłku traw. Rozpoznanie alergii na pszenicę bywa utrudnione dzięki dodatkowi mąki pszennej do m.in.  produktów mlecznych (kondensowane mleko, ser topiony), produktów mięsnych (m.in. pasztety, parówki, mortadela), produktów rybnych, konserw jarzynowych czy majonezu (porównaj badanie: 5820).
Soja należy do „wielkiej ósemki” alergenów odpowiedzialnych za 90% wszystkich reakcji alergicznych na pokarmy. U dzieci do uczulenia na soję dochodzi głównie drogą pokarmową. Soja spożywana  jest postaci mąki, płatków, oleju i stanowi dodatek do przetworzonej żywności jako alergen ukryty. U dzieci alergia na soję występuje częściej niż u dorosłych i w 70% przypadków cofa się po 10. roku życia. Do uczulenia na soję u dzieci może dojść na drodze pierwotnej – pokarmowej i przezskórnej. Objawy alergiczne mogą pojawić się również, w wyniku reakcji krzyżowej będącej skutkiem pierwotnego uczulenia alergenem głównym pyłku brzozy, Bet v 1, którego homologiem jest trzeci główny alergen soi, Gly m 4. Objawy alergiczne na soję występują u 10% osób uczulonych przez Bet v 1 (białko z grupy PR-10). Najsilniejsze właściwości alergizujące mają niegotowane ziarna soi,  mleko sojowe i tofu. Objawy alergii na soję różnią się osobniczo, a u tej samej osoby, w zależności od  ekspozycji na alergeny. Wśród objawów łagodnych wymienia atopowe zapalenie skóry (porównaj badanie: 5820).
Przesiewowe testy Phadiatop (badania: 5931/5950) wskazują na atopię, czyli, na głównie dziedziczną, skłonność do nadprodukcji IgE, skutkującą predyspozycją do uczuleń bezobjawowych (sensytyzacji)  oraz objawowych, czyli alergii IgE-zależnej. Trafność Phadiatop w typowaniu ryzyka alergii jest dwukrotnie wyższa niż pomiarów IgE całkowitej.