Panel oddechowy, alergeny domowe (10 alergenów)

Ilościowe oznaczenie w surowicy krwi in vitro przeciwciał IgE specyficznych w stosunku do panelu alergenów oddechowych spotykanych w środowisku domowym oraz IgE specyficznych dla reszt węglowodanowych – CCD, przydatne w diagnostyce zależnych od IgE chorób alergicznych. Przeciwciała klasy IgE uczestniczą w atopowym mechanizmie reakcji alergicznych, miejscowych lub anafilaktycznych (ciężkich uogólnionych), określanym jako natychmiastowa reakcja nadwrażliwości typu I. Osoby uczulone na obcy antygen, zwany alergenem, posiadają we krwi wykrywalne stężenie IgE specyficznej dla tego alergenu (sIgE), podczas gdy u osób zdrowych przeciwciała IgE o takiej swoistości są niewykrywalne. Obecne w miejscu wniknięcia alergenu do organizmu cząsteczki sIgE (związane z powierzchnią komórek odpornościowych) indukują swoistą odpowiedź na alergen, prowadząc do miejscowego stanu zapalnego. Równocześnie, nasilenie produkcji sIgE niezwiązanej z komórkami wzmacnia, a niekiedy uogólnia, alergiczną reakcję zapalną. Nasilenie reakcji alergicznej jest skorelowane ze stężeniem sIgE we krwi obwodowej, przy czym korelacja ta zależy od rodzaju alergenu. Pomiar in vitro stężenia sIgE w surowicy jest konieczny do identyfikacji alergenu odpowiedzialnego za uczulenie i łącznie z wywiadem klinicznym, testami skórnymi i wynikami innych badań laboratoryjnych i ambulatoryjnych wchodzi w skład diagnostycznego algorytmu alergii. W odróżnieniu od badań in vivo: testów skórnych i prowokacji, wykonywane in vitro oznaczenie sIgE nie niesie ryzyka dla pacjenta. Dla każdego alergenu z panelu ilościowy wynik stężenia sIgE podawany jest oddzielnie na wspólnym raporcie testu. Wyniki ilościowe w kU/l przypisywane są do klas półilościowego systemu raportowania RAST/ EAST i przestawione graficznie. W teście wykorzystano pełne ekstrakty źródeł alergenów oraz uwzględniono jako oddzielny element CCD – krzyżowo reagujące determinanty węglowodanowe.  CCD (ang. cross-reactive carbohydrate determinants) obecne w alergenach glikoproteinowych oraz w glikoproteinach niealergizujących mogą indukować powstawanie  specyficznych IgE i w konsekwencji atopię lub są jedynie epitopami wiążącymi IgE wygenerowane przez inne alergeny. IgE anty-CCD są spotykane u osób niebędących alergikami, lecz w wyższym odsetku u osób cierpiących na alergię, zwłaszcza uczulonych na pyłki roślin (do 15%). IgE anty-CCD mogą utrudniać rozpoznanie swoistości  IgE u osób uczulonych na  wziewne alergeny roślinne, alergeny bezkręgowców i alergeny pokarmowe pochodzenia roślinnego, posiadające CCD  lub być powodem wyników fałszywie dodatnich u osób zdrowych. W badaniu oznaczane są IgE specyficzne w stosunku do: mieszaniny alergenów roztoczy domowych D. pteronyssinus, D. farinae, (d, d2); alergenów pleśni: Penicillium notatum (m1), Cladosporium herbarium (m2), Aspergillus fumigates (m3), Alternaria alternata (m6); mieszaniny alergenów piór ptasich – kury, kaczki, gęsi (es2); alergenów karalucha (i6); alergenów odchodów gołębia (e7) i alergenów chorobotwórczego drożdżaka  Candida albicans (m5).