TIBC

 

TIBC (ang. Total Iron Binding Capacity) oznacza maksymalną ilość żelaza (Fe3+)  potrzebną do wysycenia transferryny. Badanie wykonywane jest  w diagnostyce zaburzeń gospodarki żelazem, w niedokrwistości mikrocytarnej i ogólnie w ocenie niedożywienia. Stanowi także pośrednią miarę ilości transferryny w krwi. Transferryna jest białkiem osocza transportującym jony żelaza (Fe3+) do tkanek,  a następnie do wnętrza komórki.  Chemicznie jest kompleksem białka apotransferryny z żelazem. Żelazo transportowane jest przez transferrynę do miejsc magazynowania (siateczka retikuloendoplazmatyczna, wątroba) oraz do  miejsc syntezy związków zawierających żelazo (głównie tkanka erytropoetyczna). Wysycona żelazem transferryna wychwytywana jest przez powierzchniowy receptor na komórkach docelowych. Po internalizacji kompleksu żelazo w komórce jest uwalniane i wiązane z ferrytyną  lub hemosyderyną,  a apotransferryna wraca do krążenia. Prawidłowy stopień wysycenia miejsc wiążących żelazo w transferrynie wynosi ok. 30 do 38%. Stężenie  transferryny zależy przede wszystkim od dostępności żelaza. W niedoborze żelaza wzrasta, zwiększając tym samym potencjał  wiązania żelaza.  Na stężenie transferryny wpływa poza tym  wiele czynników, m.in.: stan zapalny (ostra faza), ciąża, terapia estrogenowa, choroby wątroby oraz niedożywienie. TIBC  oznacza się jako stężenie żelaza w krwi mierzone po wcześniejszym dodaniu do pobranej próbki surowicy żelaza dla  wysycenia   transferryny.  Badanie może być wykonane bezpośrednio lub parametr można wyliczyć z wartości UIBC (utajona zdolność wiązania żelaza)  i stężenia żelaza w surowicy (TIBC =  UIBC + żelazo w surowicy).

Przyczyny obniżenia wartości: hemochromatoza, zatrucie żelazem, stany zapalne, choroby nowotworowe, przewlekłe choroby wątroby, niedożywienie, zespół nerczycowy, enteropatie z utratą białka; 

Przyczyny wzrostu wartości: niedobór żelaza (w niedokrwistości hipochromicznej  mikrocytarnej), ciąża, terapia estrogenowa.