Toxoplasma gondii IgA

Oznaczenie w surowicy krwi przeciwciał IgA swoistych dla antygenów T. gondii  stosowane jest u kobiet w ciąży, jako badanie uzupełniające oznaczenia IgM i IgG w diagnostyce pierwotnego zarażenia toksoplazmą oraz w diagnostyce toksoplazmozy wrodzonej u dzieci. T. gondii  (toksoplazma) jest pierwotniakiem, pasożytem obligatoryjnie wewnątrzkomórkowym, atakującym człowieka i wiele gatunków zwierząt stałocieplnych. Człowiek dla toksoplazmy jest żywicielem pośrednim. Do zarażenia dochodzi: poprzez pożywienie – głównie niemyte warzywa i owoce, surowe lub niedogotowane mięso zarażonych zwierząt; przez przekazanie aktywnej formy pierwotniaka – tachyzoitów wewnątrzmacicznie od matki do płodu (zakażenie wertykalne); w wyniku transfuzji; w wyniku transplantacji organu od osoby zarażonej; lub w laboratorium, w wyniku kontaktu z materiałem zakaźnym. Choroba jest przykładem zarażenia oportunistycznego, o zwykle łagodnym, bezobjawowym przebiegu. Jednak u osób o fizjologicznie niedojrzałym (płody i noworodki) lub osłabionym układzie odpornościowym, zarażenie może mieć bardzo ciężki przebieg. Poważnym problemem klinicznym są bezobjawowe zarażenia pierwotne u kobiet w ciąży (pierwsze zarażenie następujące w trakcie ciąży) lub w okresie okołokoncepcyjnym, mogące być przyczyną toksoplazmozy wrodzonej u dziecka. Przybiera ona postać ciężką, prowadzącą do: obumarcia płodu, samoistnego poronienia, przedwczesnego porodu, zajęcia narządów dziecka – zwłaszcza ośrodkowego układu nerwowego (co skutkuje wodogłowiem lub  niedorozwojem mózgu) lub łagodną, objawiającą się izolowanymi zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym, skutkującymi opóźnieniami psychomotorycznymi oraz upośledzeniem wzroku. U większości dzieci z wrodzoną toksoplazmozą skutki choroby manifestują się po latach. Pewnym kryterium diagnostycznym chorób zakaźnych jest serokonwersja, tj. pojawianie się wykrywalnych w badaniu serologicznym przeciwciał swoistych dla patogenu. Oznaczenie swoistych przeciwciał IgA stosowane jest zwykle jako badanie pomocnicze u kobiet w ciąży, podejrzanych o pierwotne zarażenie toksoplazmą. Uzupełnia ono badanie poziomu przeciwciał IgG i IgM. Przeciwciała IgA pojawiają się około 7 dni po zarażeniu wraz z przeciwciałami IgM. Ich stężeniu gwałtownie wzrasta, a następnie spada. IgA utrzymują się w krwi przez 7 do 9 miesięcy. Zdarza się, że niskie stężenie utrzymuje się ponad rok. Ponieważ przeciwciała IgA nie przechodzą przez łożysko, ich obecność w krwi płodu, lub noworodka/niemowlęcia w pierwszych 6 miesiącach życia pozwala na potwierdzenie wrodzonego zarażenia pierwotniakiem. Badanie w krwi pępowinowej w trakcie porodu, choć mało inwazyjne dla noworodka, wiąże się z dużym odsetkiem wyników fałszywie dodatnich. Wszystkie badania serologiczne w kierunku toksoplazmozy  powinny być interpretowane przez lekarza prowadzącego. Patrz też: Toxoplasma gondii IgM, Toxoplasma gondii IgG  oraz Toxoplasma gondii IgG awidność. 

Przeciwciała heterofilne, HAMA.

Obecność: wrodzone i pierwotne zarażenie toksoplazmą, AIDS.