tlo strony pacjenta
Znajdź badanie, pakiet lub artykuł

Toxoplasma gondii IgM

Kod badania: 341Kod ICD: X45

Kategoria badań

Infekcje

Ciąża

Ogólnopolski czas oczekiwania na wynik 1-2 dni.

Opis badania

Toxoplasma gondii IgM. Oznaczenie w surowicy krwi przeciwciał klasy IgM swoistych dla antygenów Toxoplasma gondii (T.gondii), przydatne w serologicznej diagnostyce toksoplazmozy, zwłaszcza u kobiet w wieku prokreacyjnym i w ciąży. 

Więcej informacji

Oznaczenie w surowicy krwi przeciwciał klasy IgM swoistych dla antygenów Toxoplasma gondii (T.gondii). Oznaczenie w surowicy krwi  przeciwciał IgM swoistych dla T. gondii jest szczególnie istotne w diagnostyce toksoplazmozy u kobiet w wieku prokreacyjnym i w ciąży. T. gondii (toksoplazma) jest pierwotniakiem, pasożytem obligatoryjnie wewnątrzkomórkowym, atakującym człowieka i wiele gatunków zwierząt stałocieplnych. Człowiek dla toksoplazmy jest żywicielem pośrednim. Do zarażenia dochodzi: poprzez pożywienie – głównie niemyte warzywa i owoce, surowe lub niedogotowane mięso zarażonych zwierząt; przez przekazanie aktywnej formy pierwotniaka – tachyzoitów wewnątrzmacicznie od matki do płodu (zakażenie wertykalne); w wyniku transfuzji; w wyniku transplantacji organu od osoby zarażonej; lub w laboratorium, w wyniku kontaktu z materiałem zakaźnym. Choroba jest przykładem zarażenia oportunistycznego, o zwykle łagodnym, bezobjawowym przebiegu. Jednak u osób o fizjologicznie niedojrzałym (płody i noworodki) lub osłabionym układzie odpornościowym, zarażenie może mieć bardzo ciężki przebieg. Poważnym problemem klinicznym są bezobjawowe zarażenia pierwotne u kobiet w ciąży (pierwsze zarażenie następujące w trakcie ciąży) lub w okresie okołokoncepcyjnym, mogące być przyczyną toksoplazmozy wrodzonej u dziecka. Przybiera ona postać ciężką, prowadzącą do: obumarcia płodu, samoistnego poronienia, przedwczesnego porodu, zajęcia narządów dziecka – zwłaszcza ośrodkowego układu nerwowego (co skutkuje wodogłowiem lub  niedorozwojem mózgu) lub łagodną, objawiającą się izolowanymi zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym, skutkującymi opóźnieniami psychomotorycznymi oraz upośledzeniem wzroku. U większości dzieci z wrodzoną toksoplazmozą skutki choroby manifestują się po latach. Przeciwciała klasy IgM w przebiegu ostrej fazy zarażenia pojawiają się po tygodniu od wystąpienia objawów i utrzymują się zwykle do 4 miesięcy. U więk¬szości badanych IgA i IgM mogą być wykrywane nawet 9 miesięcy po zarażeniu, a IgM nawet dłużej, co utrudnia określenie na podstawie serokonwersji/dynamiki serkonwersji momentu zarażenia pasożytem.  Serokonwersja, tj. pojawienie się wykrywalnych w badaniu serologicznym przeciwciał swoistych dla patogenu, jest pewnym kryterium diagnostycznym chorób zakaźnych. U ciężarnych zaleca się dodatkowo oznaczanie awid¬ności (tj. dojrzałości) przeciwciał klasy IgG. Wysoka awidność IgG wskazuje z dużym prawdopodobieństwem na zarażenie przebyte w przeszłości bardziej odległej niż ostatnie 4 miesiące.Wzrost awidności przeciwciał może być jednakże hamowany przez stosowaną farmakoterapię, co musi być uwzględniane w interpretacji poziomu awidności.  Markerem aktywnej toksoplazmozy jest również określony wzrost stężenia IgG między badaniami wykonanymi w od¬stępie 2-3 tygodni, również jednak przy uwzględnieniu hamującego wpływu leczenia. U ciężarnych należy oznaczać jedno¬czasowo obie klasy przeciwciał, tj. IgG i IgM (ew. dodatkowo IgA) oraz awidność IgG. Jak w przypadku innych badań serologicznych i badań seryjnych w ogóle, badania powinny być wykonywane w jednym laboratorium, przy zastosowaniu tej samej metody. W przypadku serologicznych badań przesiewowych u ciężarnych, wynik ujemny wyklucza pierwotne zarażenie. Bez względu na konstelacje wyników, wszystkie badania w kierunku toksoplazmozy  powinny być interpretowane przez lekarza prowadzącego. Przeciwciała klasy IgM nie przechodzą przez łożysko, stąd wykrycie ich w znacznym mianie w krwi pępowinowej świadczy o zarażeniu wewnątrzmacicznym płodu. W przypadku patologii łożyska lub porodów chirurgicznych, może dochodzić do przejścia niewielkich ilości IgM do krążenia płodu, powodując mylne rozpoznanie. W diagnostyce toksoplazmozy wrodzonej porównuje się profil prze¬ciwciał matki i noworodka (IgG i/lub IgM) metodą Western-blot; do badań wykorzystywane są próbki krwi pępowinowej i/lub surowicy krwi żylnej. Patrz też: Toxoplasma gondii IgG oraz Toxoplasma gondii IgG awidność. 

Przeciwciała heterofilne, HAMA, czynnik reumatoidalny.

Obecność: świeże zarażenie Toxoplasma gondii.

Opis badania

Więcej informacji

Badania powiązane

Artykuły powiązane