Toxoplasma gondii IgA

Oznaczenie w surowicy krwi przeciwciał IgA swoistych dla antygenów T. gondii (anty-Toksoplazma IgA) stosowane jest zwykle u kobiet w ciąży, jako badanie uzupełniające oznaczenia IgM i IgG w diagnostyce pierwotnego zarażenia toksoplazmą oraz w diagnostyce toksoplazmozy wrodzonej u dzieci. Toxoplazma gondii (toksoplazma) jest pierwotniakiem, pasożytem obligatoryjnie wewnątrzkomórkowym, występującym u człowieka i wielu gatunków zwierząt stałocieplnych. Człowiek dla toksoplazmy jest żywicielem pośrednim. Do zarażenia pasożytem dochodzi: poprzez pożywienie – głównie niemyte warzywa i owoce, surowe lub niedogotowane mięso zarażonych zwierząt; przez przekazanie aktywnej formy pierwotniaka – tachyzoitów wewnątrzmacicznie od matki do płodu (zakażenie wertykalne); w wyniku transfuzji; w wyniku transplantacji organu od osoby zarażonej; lub w laboratorium, w wyniku kontaktu z materiałem zakaźnym.  Choroba jest przykładem zarażenia oportunistycznego o zwykle łagodnym, bezobjawowym przebiegu. Jednak u osób o osłabionym układzie odpornościowym lub fizjologicznie niedojrzałym, jak w przypadku płodów i noworodków, zarażenie może mieć bardzo ciężki przebieg kliniczny. Poważnym problemem klinicznym są bezobjawowe zarażenia pierwotne u kobiet w ciąży (pierwsze zarażenie następujące w trakcie ciąży) lub w okresie okołokoncepcyjnym, mogące być przyczyną toksoplazmozy wrodzonej u dziecka. Przybiera ona postać ciężką, prowadzącą do: obumarcia płodu, samoistnego poronienia, przedwczesnego porodu, zajęcia narządów dziecka – zwłaszcza ośrodkowego układu nerwowego (co skutkuje wodogłowiem lub  niedorozwojem mózgu) lub łagodną, objawiającą się izolowanymi zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym, skutkującymi opóźnieniami psychomotorycznymi  oraz upośledzeniem wzroku. U większości dzieci z wrodzoną toksoplazmozą skutki choroby manifestują się po latach. Oznaczenie swoistych przeciwciał IgA stosowane jest zwykle jako badanie pomocnicze u kobiet w ciąży, podejrzanych o pierwotne zarażenie toksoplazmą. Uzupełnia ono badanie poziomu przeciwciał IgG i IgM. Przeciwciała IgA pojawiają się około 7 dni po zarażeniu wraz z przeciwciałami IgM. Ich stężeniu gwałtownie wzrasta, a następnie spada i utrzymuje się przez około 9 miesięcy. Zdarza się, że niskie stężenie utrzymuje się ponad rok. Ponieważ przeciwciała IgA nie przechodzą przez łożysko, ich obecność w krwi płodu, lub noworodka/niemowlęcia w pierwszych 6 miesiącach życia pozwala na potwierdzenie wrodzonego zarażenia pierwotniakiem. Badanie w krwi pępowinowej w trakcie porodu, choć mało inwazyjne dla noworodka, wiąże się z dużym odsetkiem wyników fałszywie dodatnich. Przeciwciała IgA utrzymują się w krwi przez 7 do 9 miesięcy. Zobacz również badania: Toksoplazmoza IgG, Toksoplazmoza IgM. 

Przeciwciała heterofilne, HAMA.

Obecność: wrodzone i pierwotne zarażenie toksoplazmą, AIDS.