Wirus Zika IgM i IgG met. CLIA

Oznaczenie we krwi przeciwciał swoistych dla antygenów wirusa Zika, przydatne w diagnostyce zakażenia wirusem. ZIKV jest odzwierzęcym, arbowirusem, którego nosicielami są tropikalne gatunki komarów, przede wszystkim Aedes aegypti. Do zakażenia może dochodzić w wyniku ukąszenia przez komara. Udowodniono również, że ZIKV może przenosić się drogą płciową, przez transfuzję krwi oraz okołoporodowo.  ZIKV został wykryty w Afryce, następnie w Polinezji, w kilku krajach wyspiarskich, a w 2015 r. w Ameryce Południowej. Istnieje duże ryzyko że zasięg ZIKV obejmie Europę. Arbowirus ZIKV należy do grupy Flaviwirusów (jak np. HCV). Materiałem genetycznym jest jednoniciowy RNA. Objawy zakażenia ZIKV są podobne do zakażeń innymi arbowirusami przenoszonymi przez komary. Obejmują gorączkę z wysypką, bólami i zawrotami głowy, bólem stawów, podwyższoną temperaturą. Objawy utrzymują się do ok. tygodnia. Największe zagrożenie ze strony ZIKV stanowi możliwość transmisji zakażenia rozwijającego się w trakcie ciąży na płód, prowadzącego m.in. do mikrocefalii (małogłowia) u dziecka. Detekcja ZIKV w surowicy krwi jest możliwa w okresie do ok. 3 dni od pojawienia się objawów zakażenia lub do 10 dni od potencjalnego momentu zakażenia. Detekcja przeciwciał IgG i IgM specyficznych dla antygenów wirusa Zika w surowicy krwi jest możliwa w okresie od ok. 5 dni od pojawienia się objawów zakażenia lub 10 dni od potencjalnego zakażenia.