08 maja 2023 - Przeczytasz w 6 min

Chroniczne zmęczenie – jak je pokonać? Poznaj pierwsze objawy przewlekłego zmęczenia

Spis treści:

Pośpiech i wysokie tempo życia doskwierają większości społeczeństw krajów kultury zachodniej, w tym także Polski. Natłok obowiązków, zarówno zawodowych jak i rodzinnych powoduje u wielu ludzi uczucie długotrwałego zmęczenia, braku sił i energii. Czasami chroniczne zmęczenie staje się poważnym problemem zdrowotnym mogącym w istotny sposób wpłynąć na życie pacjentów.  Chroniczne zmęczeniepo raz pierwszy zostało opisane przez służby zdrowia publicznego Stanów Zjednoczonych podczas badań epidemiologicznych przeprowadzanych w hrabstwie Los Angeles latem 1934 roku. Czym jest zespół chronicznego zmęczenia? Jak rozpoznać tę chorobą, czy i jak można ją leczyć?

chroniczne zmęczenie

Co to jest chroniczne zmęczenie?

Zmęczenie chroniczne to stan skrajnego wyczerpania wynikający z wysiłku umysłowego, fizycznego lub choroby. Uporczywe zmęczenie, niedające się wyjaśnić czynnikami środowiskowymi lub medycznymi, zostało uznane za charakterystyczny objaw często występującego, ale i zagadkowego zespołu klinicznego. Najlepiej opisany przypadek zwiększonej liczby zachorowań dotyczył pracowników londyńskiego Royal Free Hospital, który w 1955 roku musiał wstrzymać działalność z powodu zachorowania wielu pracowników medycznych. Większość z chorujących stanowił personel „pierwszej linii”, dlatego też początkowo podejrzewano psychogenną etiologię choroby. Hipotezę tę zakwestionowali jednak lekarze badający pacjentów. Dopiero w 1988 roku Garry P. Holmes wprowadził termin „zespół chronicznego zmęczenia” dla zdefiniowania kombinacji niespecyficznych objawów obejmujących: głębokie zmęczenie, osłabienie, złe samopoczucie i zaburzenia funkcji poznawczych z jednoczesnym brakiem jakichkolwiek obiektywnych nieprawidłowości fizycznych lub laboratoryjnych.

Zespół chronicznego zmęczenia jest złożoną chorobą wieloukładową, zwykle charakteryzującą się ciężkim przewlekłym zmęczeniem niejednokrotnie połączonym z zaburzeniami funkcji poznawczych, problemami ze snem i złym samopoczuciem powysiłkowym, które mogą poważnie upośledzać zdolność pacjentów do wykonywania nawet podstawowych codziennych aktywności. Wczesna diagnoza i szybkie wdrożenie terapii mają kluczowe znaczenie dla ograniczenia przytłaczającego wpływu choroby na jakość życia pacjentów. W ciężkich przypadkach, pacjenci cierpiący na zespół chronicznego zmęczenia mogą zgłaszać się do lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej lub na oddziały ratunkowe z objawami takimi jak hipotensja ortostatyczna, złe samopoczucie powysiłkowe, ciężkie zmęczenie i zaburzenia gastryczne.

Niepokój pacjentów powinno wzbudzić osłabienie i nieustępujące zmęczenie utrzymujące się powyżej sześciu miesięcy. Niestety, niejednokrotnie choroba pozostaje nierozpoznana i rozwija się przez wiele lat.

Chroniczne zmęczenie – kogo dotyczy?

Chroniczne zmęczenie jest problemem medycznym, który dotyka zarówno nastolatków jak i osób w sile wieku. Wyniki badań epidemiologicznych opisujących współczynniki zachorowalności w zależności od płci i wieku wykazały występowanie dwóch wyraźnych szczytów zachorowań. Pierwszy szczyt zachorowań występuje w grupie wiekowej 10-19 lat, a drugi u osób w wieku od 30 do 39 roku życia.

Chroniczne zmęczenie – przyczyny

Etiologia zespołu przewlekłego zmęczenia budzi kontrowersje wśród lekarzy i naukowców; jest złożona i nie w pełni poznana. Istnieje wiele teorii dotyczących wpływu czynników infekcyjnych, zaburzeń układu odpornościowego i czynników genetycznych pomiędzy którymi dochodzić może do złożonych interakcji, w efekcie których dochodzi do rozwoju choroby. Do najistotniejszych czynników ryzyka wystąpienia zespołu chronicznego zamęczania można zaliczyć:

  • Czynniki infekcyjne

Wśród mikroorganizmów mogących przyczynić się do rozwoju chronicznego zmęczenia wymienia się m. in. wirus Epsteina-Barra (EBV). We krwi pacjentów chorujących na zespół chronicznego zmęczenia stwierdzono także większą częstość występowania antygenów ludzkiego herpeswirusa typu 6 (HHV-6) i przeciwciał IgM anty-HHV-6, co pozwala przypuszczać, że wirus ten może przyczyniać się do rozwoju choroby. Podobnie, zakażenie ludzkim parwowirusem B19 postrzegane jest jako sprzyjające wystąpieniu i rozwojowi zespołu chronicznego zmęczenia.

  • Przebyta choroba COVID-19

W ostatnim czasie zauważono podgrupy pacjentów cierpiących na przedłużające się objawy zespołu chronicznego zmęczenia po zachorowaniu na COVID-19. Wyniki niektórych badań wskazują, że nawet połowa pacjentów, którzy przebyli infekcję wirusem SARS-CoV2, których objawy zmęczenia utrzymują się ponad pół roku, spełnia kryteria rozpoznania zespołu chronicznego zmęczenia. Jednocześnie, większość pacjentów nie uskarżała się na istotne problemy zdrowotne przed zachorowaniem na COVID-19, a przebieg choroby zazwyczaj był łagodny lub umiarkowany.

  • Czynniki genetyczne

Coraz więcej dowodów potwierdza rolę predyspozycji genetycznych pacjentów chorujących na zespołu chronicznego zmęczenia, a według dostępnych danych nawet 10% przypadków choroby może być związana z obciążeniem rodzinnym. Badania wskazują na możliwy wpływ nieprawidłowej ekspresji genów odpowiedzialnych za: aktywację i regulację układu odpornościowego, metabolizm węglowodanów i lipidów, czy wrażliwość na glikokortykosteroidy.

  • Zaburzenia układu odpornościowego

Wpływ mechanizmów immunologicznych na rozwój zespołu chronicznego zmęczenia był przedmiotem wielu analiz, jednak uzyskiwane wyniki są niejednoznaczne. Niektóre badania wskazywały wpływ ogólnoustrojowego lekkiego stanu zapalnego i zaburzenia funkcjonowania układu immunologicznego. np. dysfunkcje komórek NK (ang. Natural Killer), limfocytów T (CD21+, CD 19+) oraz podwyższony poziom cytokin i immunoglobulin IgG. Wyniki kilku badań wykazały także obecność autoprzeciwciał.

Chroniczne zmęczenie – diagnostyka

Najczęściej zespół chronicznego zmęczenia rozpoznawany jest przez lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej. Podstawą w diagnostyce niewyjaśnionego chronicznego zmęczenia, które wpływa zarówno na funkcje fizyczne, jak i poznawcze, z przedłużającym się zaostrzeniem powysiłkowym jest badanie fizykalne połączone z zebraniem wyczerpującego wywiadu i zleceniu podstawowych badań laboratoryjnych w celu wykluczenie innych możliwych etiologii.

Chroniczne zmęczenie – leczenie

Jak leczyć chroniczne zmęczenie?  Zespół chronicznego zmęczenia jest nie tylko chorobą trudną do rozpoznania, ale i rodzącą trudności w zakresie odpowiedniego postępowania terapeutycznego. Dotychczas nie udało się opracować skutecznego leku pozwalającego zwalczyć zespół chronicznego zmęczenia, a sama choroba może trwać wiele lat, podczas których dochodzi do wielu remisji i nawrotów. Według jednego z badań większość pacjentów może powrócić do pracy w pełnym lub niepełnym wymiarze pracy. Jaki związek ma depresja a chroniczne zmęczenie? Wśród czynników związanych ze złym rokowaniem można wymienić dłuższy czas trwania choroby, współistniejącą depresję, silne zmęczenie i towarzyszący chorobie lęk. Pacjent, jego rodzina i lekarz prowadzący terapię powinni omówić możliwe korzyści i niedogodności wynikające z wszelkich planów leczenia, w tym leków i innych wdrożonych terapii.

Terapia chronicznego zmęczenia już od ponad dziesięciu lat jest przedmiotem dyskusji. Wstępne wyniki badania klinicznego przeprowadzonego w Wielkiej Brytanii w 2011 roku wykazały, że terapia ruchowa i terapia poznawczo-behawioralna okazały się skuteczne w leczeniu chronicznego zmęczenia, pomagając przezwyciężyć zmęczenie i poprawić sprawność fizyczną pacjentów. Niestety dalsze analizy wyników zdawały się nie potwierdzać korzyści wynikających ze stosowania tych terapii, podkreślono jednak zasadność leczenia wszelkich chorób współistniejących w celu zminimalizowania nasilenia objawów chronicznego zmęczenia.

Nie ma jednego sposobu radzenia sobie z chronicznym zmęczeniem, który można by uznać za właściwy i optymalny dla wszystkich pacjentów zmagających się z tą chorobą. Plan leczenia powinien być opracowany indywidualnie i obejmować zmiany stylu życia, leczenie specjalistyczne lub ich połączenie z uwzględnieniem potrzeb pacjenta. Istotna jest współpraca pacjenta z lekarzem w celu wskazania, który z objawów choroby stanowi największy problem dla pacjenta i tym samym powinien zostać rozwiązany jako pierwszy.

Lekarz sprawujący opiekę nad pacjentem może zalecić farmakoterapię obejmującą m. in.  leki przeciwdepresyjne lub kortykosteroidy (nie należy samodzielnie podejmować decyzji o wdrożeniu terapii farmakologicznej i/lub modyfikować zalecanego dawkowania!). W leczeniu zespołu chronicznego zmęczenia duże znaczenia ma także psychoterapia prowadzona przez doświadczonego terapeutę.

Jak pokonać chroniczne zmęczenie?

Poza terapią prowadzoną przez lekarza i psychoterapeutę, nie należy zapominać o zmianie stylu życia. Korzystna jest regularna, lekka aktywność fizyczna na świeżym powietrzu, należy jednak unikać forsownego wysiłku. Ważne jest stosowanie zdrowej i zbilansowanej diety. Warto wdrożyć suplementację diety o preparaty o szerokim składzie witamin, mikro- i makroelementów oraz preparaty ziołowe. Pomocne mogę być ćwiczenia oddechowe, masaże i relaksacja mięśni oraz wszelkie formy wyciszenia takie jak np. joga i tai chi.

Co na chroniczne zmęczenie? Należy także zadbać o higienę snu i ustalić odpowiedni rytm snu. Zbyt długi sen zazwyczaj nie pomaga w zwalczaniu chronicznego zmęczenia, a spanie w ciągu dnia utrudnia zasypianie w nocy, przez co sen staje się mało regenerujący.

Jak w przypadku każdej choroby przewlekłej, pacjenci zmagający się z zespołem chronicznego zmęczenia bardzo często doświadczają depresji, stresu i niepokoju. Chociaż zespół chronicznego zmęczenia nie jest stanem psychicznym, w dłuższej perspektywie jest wyniszczający.

Autor: Dr n. o zdrowiu Piotr Choręza

Bibliografia:

  1. Bonilla H, Quach TC, Tiwari A, et al.. Myalgic Encephalomyelitis/Chronic Fatigue Syndrome is common in post-acute sequelae of SARS-CoV-2 infection (PASC): Results from a post-COVID-19 multidisciplinary clinic. Front Neurol 2023; 14: 1090747. doi: 10.3389/fneur.2023.
  2. Sapra A, Bhandari P. Chronic Fatigue Syndrome. [W]: StatPearls [Internet]. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing, 2023.
  3. Rowe K. Chronic Fatigue Syndrome/Myalgic Encephalomyelitis (CFS/ME) in Adolescents: Practical Guidance and Management Challenges. Adolesc Health Med Ther 2023; 14: 13-26. doi: 10.2147/AHMT.S317314.
  4. Noor N, Urits I, Degueure A, et al. A comprehensive update of the current understanding of chronic fatigue syndrome. Anesth Pain Med 2021; 11 (3): e113629. doi: 10.5812/aapm.113629.
  5. Sandler CX, Lloyd AR. Chronic fatigue syndrome: progress and possibilities. Med J Aust 2020; 212 (9): 428-433. doi: 10.5694/mja2.50553.
  6. Almenar-Pérez E, Ovejero T, Sánchez-Fito T, et al. Epigenetic components of myalgic encephalomyelitis/chronic fatigue syndrome uncover potential transposable element activation. Clin Ther 2019; 41(4): 675-698. doi:10.1016/j.clinthera.2019.02.012.
  7. De Vega WC, McGowan PO. The epigenetic landscape of myalgic encephalomyelitis/chronic fatigue syndrome: Deciphering complex phenotypes. Epigenomics 2017; 9(11): 1337-1340. doi:10.2217/epi-2017-0106.
  8. Abdulla J, Torpy BDJ. Chronic Fatigue Syndrome. [W]: Feingold KR, Anawalt B, Blackman MR, et al. [editors]. Endotext [Internet]. South Dartmouth (MA): MDText.com Inc, 2000.

Podobne artykuły

Powiązane pakiety
e-PAKIET BADANIE NIEDOBORU WITAMIN I MINERAŁÓW.
Dedykowany dla: Kobiet, Mężczyzn, Dzieci Wskazany: → W przypadku podejrzenia niedoborów witamin lub/i składników mineralnych objawiających się np. jako spadek odporności, anemia, drżenia lub/i osłabienie mięśni, zaburzenia neurologiczne, osteoporoza, pogorszenie stanu skóry i włosów → W monitorowaniu efektów suplementacji witaminami lub/i składnikami mineralnymi → Profilaktycznie, do oceny ogólnego stanu zdrowia Pamiętaj przed pobraniem:  *Na pobranie należy zgłosić się w godzinach porannych. *Do punktu pobrań zgłoś się na czczo. Witaminy i składniki mineralne – rola w organizmie Rola witamin i składników mineralnych w organizmie jest bardzo rozległa. Nie dostarczają one organizmowi energii, czyli nie mają kalorii, odpowiadają natomiast m.in. za odporność na infekcje, proces krwiotworzenia, funkcjonowanie wielu enzymów, przekaźnictwo nerwowo – mięśniowe oraz prawidłowość składu i budowy kości.    Jakie badania przy podejrzeniu niedoborów witamin i minerałów? e-PAKIET BADANIE NIEDOBORU WITAMIN I MINERAŁÓW obejmuje szeroką gamę badań, umożliwiających diagnostykę niedoborów witamin i składników mineralnych: witamina D metabolit 25(OH), witamina B12, kwas foliowy (witamina B9), wapń całkowity, fosfor, magnez, żelazo, cynk.   Niektóre witaminy produkowane są przez organizm (skóra i nerki – witamina D, bakteryjna flora jelitowa – witaminy z grupy B i witamina K), jednak w przypadku pozostałych witamin do prawidłowego funkcjonowania organizmu muszą być dostarczane wraz z pożywieniem. Z kolei zapotrzebowanie naszego organizmu na składniki mineralne pokrywane jest wyłącznie przez dietę. Witaminy i składniki mineralne warunkują poprawność przebiegu szeregu procesów metabolicznych i są niezbędne do życia. Ich niedobory stanowią przyczynę wielu zaburzeń i chorób. Czy i w jakiej ilości należy je suplementować? Badania zamieszczone w e-pakiecie pomogą w uzyskaniu odpowiedzi na zadane pytanie. Poznaj znaczenie badań uwzględnionych w e-pakiecie badanie niedoboru witamin i minerałów: Witamina D metabolit 25(OH) jest prehormonem, który do postaci aktywnej przekształcany jest przez nerki. To uznany wskaźnik gospodarki wapniowo - fosforanowej i obrotu kostnego oraz ważny element diagnostyki krzywicy i osteoporozy. Niedobór witaminy D może sprzyjać rozwojowi zaburzeń odporności i schorzeń o podłożu zapalnym lub autoimmunizacyjnym. Doniesienia naukowe potwierdzają również wpływ witaminy D na płodność. Jej prawidłowe stężenie warunkuje właściwy rozwój komórek jajowych i plemników, wpływa także na zagnieżdżenie i rozwój zarodka w macicy. Udowodniono również, że prawidłowe stężenie witaminy D jest istotnym czynnikiem w profilaktyce niektórych typów nowotworów (raka piersi, jelita grubego i prostaty). Witamina B12 jest nieodzownym elementem warunkującym prawidłowe funkcjonowanie układu krwionośnego i nerwowego. Skutkiem jej niedoborów, które mogą wynikać z rodzaju diety (np. wegańska) i nieprawidłowości w stosowanej diecie są m.in. zaburzenia neurologiczne i psychiczne, choroby neurodegeneracyjne i anemia megaloblastyczna. Niedobór witaminy B12 może być również przyczyną poronień i wad rozwojowych płodu.   Kwas foliowy (witamina B9), podobnie jak witamina B12, odpowiada za proces krwiotworzenia i funkcjonowanie układu nerwowego. Jest szczególnie istotny dla kobiet w ciąży, u których niedobory mogą prowadzić do rozwoju wad cewy nerwowej płodu. Na niedobór kwasu foliowego narażeni są palacze, osoby nadużywające alkoholu, nastolatkowie na etapie intensywnego wzrostu, osoby starsze oraz osoby z zespołami upośledzonego wchłaniania. Prawdopodobieństwo niedoboru zwiększa stosowanie leków przeciwpadaczkowych.  Wapń całkowity. Prawidłowe stężenie wapnia we krwi warunkuje właściwą budowę kośćca i zębów, pracę mięśni i układu nerwowego, ale także układu krzepnięcia. Jego niskie stężenie (hipokalcemia) wiąże się ze zwiększoną pobudliwością nerwowo – mięśniową (drganie i przykurcze mięśni), zwiększonym ryzykiem kamicy nerkowej, zwiększoną podatnością na złamania (osteoporoza) oraz objawami arytmii i zaburzeniami widzenia. Prowadzi także do objawów dermatologicznych: suchej i łuszczącej się skóry, kruchych paznokci, cienkich i szorstkich włosów. W niektórych przypadkach hipokalcemia odpowiedzialna jest za objawy psychiatryczne, takie jak lęk, depresja i niestabilność emocjonalna.  Fosfor nieorganiczny jest pierwiastkiem niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego, mięśniowego i kostnego. Wskazaniem do jego oznaczenia są: niedobór witaminy D, objawy osłabienia mięśni i kości, zaburzenia neurologiczne, ale także choroby nerek (przewlekła niewydolność i kamica nerkowa) i przytarczyc. Jego prawidłowe stężenie we krwi jest kluczowe u dzieci, u których minerał ten w największym stopniu wykorzystywany jest do budowy kości, zębów, tkanek miękkich, ale także błon komórkowych.  Magnez bierze udział w przekazywaniu impulsów nerwowo – mięśniowych, wpływa również na poprawne funkcjonowanie przytarczyc, czyli gruczołów odpowiedzialnych za utrzymywanie prawidłowego poziomu wapnia w organizmie.  Stężenie magnezu we krwi regulowane jest przez nerki, stąd choroby nerek są wskazaniem do regularnego monitorowania jego poziomu. Oznaczenie magnezu jest niezbędne w ustaleniu przyczyny nawracających skurczy mięśniowych, drżenia lub/i osłabienia mięśni oraz uczucia mrowienia, ale także zaburzeń rytmu serca. Szacuje się, że niedobór magnezu może dotyczyć nawet 10% populacji. Żelazo to pierwiastek warunkujący prawidłowość procesu tworzenia krwinek czerwonych. Jego niedobór zwykle jest konsekwencją małej podaży w diecie, zwiększonego zapotrzebowania (np. okres wzmożonego wzrostu, ciąża) lub nadmiernej utraty z organizmu (np. krwawienia z przewodu pokarmowego, obfite miesiączki). Konsekwencją niedoboru żelaza jest anemia mikrocytarna, objawiająca się osłabieniem, bladością powłok skórnych, spadkiem kondycji fizycznej, kołataniem serca, zawrotami i bólem głowy, drażliwością. U dzieci obserwuje się opóźnione dojrzewanie (brak miesiączki, nieregularne miesiączki), trudności w gojeniu ran, brak koncentracji i trudności w zapamiętywaniu, spaczony apetyt (potrzeba zjadania produktów niejadalnych np. kredy, ziemi, mąki ziemniaczanej). Niezależnie od wieku pojawiają się problemy ze skórą, jest ona sucha, nadmiernie przerzedzają się włosy.  Cynk ze względu na swój udział w budowie kilkudziesięciu różnych enzymów, uczestniczy w metabolizmie węglowodanów i białek, procesie mineralizacji kości, gojenia się ran i regeneracji mięśni. Niedobór cynku może być przyczyną zmniejszonego tempa wzrostu u dzieci, obniżonego stężenia hormonów płciowych (hipogonadyzm), niedoborów odporności, czy też marskości wątroby. Konsekwencją niedoboru mogą być również choroby skóry, w tym wypadanie włosów i łamliwość paznokci, przewlekłe zmęczenie i spadek libido. Badanie poziomu witamin i minerałów to odpowiedzialne zachowanie, świadczące o przemyślanym podejściu do własnego zdrowia i stylu życia. Wyniki badań posłużą ustaleniu przyczyn doskwierających objawów oraz stanowią podstawę do sprecyzowania dawki suplementacji witamin lub składników mineralnych. Ze względu na wzajemne zależności występujące w organizmie i wieloczynnikowy charakter chorób i zaburzeń wynikających z niedoborów witamin i minerałów, uzyskane wyniki badań należy skonsultować z lekarzem.   Co może mieć wpływ na wynik badania poziomu witamin i minerałów? *Od osób suplementujących biotynę w dawce >5mg/dobę, materiał do badania należy pobierać najwcześniej po 8 godz. od ostatniego zażycia biotyny. Jak się pobiera materiał do badania niedoboru witamin i minerałów? Do wykonania badań uwzględnionych w e-pakiecie niezbędna jest próbka krwi.  Ile czeka się na wyniki? Od 1 do 7 dni.   Uzupełnieniem pakietu może być e-PAKIET PROFILAKTYCZNY - PODSTAWOWY, który zawiera cztery ważne badania, za pomocą których oceniona zostanie ogólna kondycja organizmu. Wśród nich występuje morfologia, na którą szczególny wpływ wywierają niedobory żelaza, witaminy B12 i kwasu foliowego. Glukoza i lipidogram dodatkowo obrazują sprawność zachodzących w organizmie przemian węglowodanów i tłuszczów. Natomiast CRP jest wskaźnikiem toczącego się stanu zapalnego. Zestawienie ze sobą wyników dwóch pakietów badań jest cennym uzupełnieniem wiedzy o naszym zdrowiu. Daje podstawę do wykluczenia wielu zaburzeń lub dalszego postępowania diagnostycznego.   E- PAKIET BADANIE NIEDOBORU WITAMIN I MINERAŁÓW jest dostępny w cenie obniżonej o 15% przy zakupie e-PAKIETU PROFILAKTYCZNEGO - PODSTAWOWEGO – sprawdź ofertę TUTAJ. Uwaga! Jeżeli kupujesz badanie dla dziecka, zrealizuj je w punkcie przyjaznym dzieciom- sprawdź PUNKTY PRZYJAZNE DZIECIOM.
Sprawdź
Pakiet profilaktyka kobieta
Pakiet zawiera zestaw badań pomocnych w ocenie funkcjonowania wielu narządów i układów. Wynik morfologii wnosi wiele istotnych informacji na temat odporności, możliwych chorób przewlekłych, niedoborów pierwiastków lub witamin będących przyczyną anemii i nieprawidłowości w układzie krwionośnym. Uzupełnieniem morfologii jest pomiar stężenia żelaza, czyli pierwiastka istotnego w procesie produkcji krwinek czerwonych, którego niedobory u kobiet wynikają najczęściej z przedłużających się i obfitych krwawień miesięcznych. Badanie stężenia CRP potwierdza lub wyklucza obecność toczącego się w organizmie stanu zapalnego. Za pośrednictwem badań – glukozy i cholesterolu – kontrolowany jest metabolizm węglowodanów i lipidów (tłuszczy). Pomiar stężenia glukozy jest kluczowy w ocenie gospodarki węglowodanowej i diagnostyce podstępnej choroby metabolicznej – cukrzycy. To choroba, która wiele lat może przebiegać bezobjawowo i niepostrzeżenie prowadzić do groźnych, naczyniowych, neurologicznych i okulistycznych powikłań. Pomiar stężenia cholesterolu całkowitego to element diagnostyki zaburzeń lipidowych, które nadal stanowią najbardziej rozpowszechniony czynnik ryzyka chorób układu krążenia takich jak choroba niedokrwienna serca, udar mózgu lub choroby tętnic obwodowych. Kolejne badanie, aktywność enzymu ALT służy ocenie funkcjonowania wątroby, czyli organu, który pełni równocześnie około 200 różnych funkcji, a wśród nich najważniejsze jest produkowanie glukozy, magazynowanie witamin i produkcja czynników krzepnięcia oraz usuwanie groźnych dla życia toksyn. Za pośrednictwem badania stężenia kreatyniny, kontrolowana jest praca nerek. Cennym uzupełnieniem pakietu jest pomiar stężenia TSH, czyli hormonu przysadkowego regulującego pracę tarczycy. Ten niewielki gruczoł zlokalizowany na przedniej części szyi, odpowiada m.in. za tempo metabolizmu, temperaturę i stabilność masy ciała, płodność, ale także psychiczne aspekty zdrowia, a pomiar stężenia TSH stanowi ważny element diagnostyki niedoczynności lub nadczynności tarczycy. Witamina D to parametr coraz częściej oznaczany w diagnostyce zaburzeń odporności i schorzeń o podłożu zapalnym lub autoimmunizacyjnym. To również uznany wskaźnik gospodarki wapniowo - fosforanowej i obrotu kostnego, ważny element diagnostyki osteoporozy, rozwijającej się w następstwie wygaszania czynności hormonalnej jajników (menopauzy).
Sprawdź
Pakiet profilaktyka mężczyzna
Pakiet zawiera zestaw badań pomocnych w ocenie funkcjonowania wielu narządów i układów. Wynik morfologii wnosi wiele istotnych informacji na temat odporności, możliwych chorób przewlekłych, niedoborów pierwiastków lub witamin będących przyczyną anemii i nieprawidłowości w układzie krwionośnym. Badanie stężenia CRP potwierdza lub wyklucza obecność toczącego się w organizmie stanu zapalnego. Za pośrednictwem badań – glukozy i cholesterolu – kontrolowany jest metabolizm węglowodanów i lipidów (tłuszczy). Pomiar stężenia glukozy jest kluczowy w ocenie gospodarki węglowodanowej i diagnostyce podstępnej choroby metabolicznej – cukrzycy. To choroba, która wiele lat może przebiegać bezobjawowo i niepostrzeżenie prowadzić do groźnych, naczyniowych, neurologicznych i okulistycznych powikłań. Pomiar stężenia cholesterolu całkowitego to element diagnostyki zaburzeń lipidowych, które nadal stanowią najbardziej rozpowszechniony czynnik ryzyka chorób układu krążenia takich jak choroba niedokrwienna serca, udar mózgu lub choroby tętnic obwodowych. W ocenie ryzyka chorób sercowo-naczyniowych przydatne jest także badanie stężenia kwasu moczowego. Pomiar tego metabolitu stosuje się ponadto w diagnostyce dny moczanowej, będącej częstą przyczyną bólu stawów. Kolejne badanie, aktywność enzymu ALT służy ocenie funkcjonowania wątroby, czyli organu, który pełni równocześnie około 200 różnych funkcji, a wśród nich najważniejsze jest produkowanie glukozy, magazynowanie witamin i produkcja czynników krzepnięcia oraz usuwanie groźnych dla życia toksyn. Za pośrednictwem badania stężenia kreatyniny, kontrolowana jest praca nerek. Cennym uzupełnieniem pakietu jest pomiar stężenia TSH, czyli hormonu przysadkowego regulującego pracę tarczycy. Ten niewielki gruczoł zlokalizowany na przedniej części szyi, odpowiada m.in. za tempo metabolizmu, temperaturę i stabilność masy ciała, płodność, ale także psychiczne aspekty zdrowia, a pomiar stężenia TSH stanowi ważny element diagnostyki niedoczynności lub nadczynności tarczycy. Witamina D to parametr coraz częściej oznaczany w diagnostyce zaburzeń odporności i schorzeń o podłożu zapalnym lub autoimmunizacyjnym. To również uznany wskaźnik gospodarki wapniowo - fosforanowej i obrotu kostnego, czyli ważny element diagnostyki osteoporozy. To zestaw badań profilaktycznych dobrany przez lekarzy i diagnostów.
Sprawdź
Tagi
zmęczenie

Podobne artykuły