Ziarnica weneryczna pachwin – jak można się zarazić i jakie objawy jej towarzyszą? 

Ziarnica weneryczna pachwin, znana również jako LGV (ang. Lymphogranuloma venereum), to choroba zakaźna, wywoływana przez określone serotypy bakterii Chlamydia trachomatis. Ta infekcja przenoszona drogą płciową jest szczególnie powszechna w rejonach tropikalnych i subtropikalnych. W artykule omówimy, czym jest ziarnica weneryczna pachwin, jak się objawia, jakie są drogi zakażenia oraz metody diagnostyczne.

Czym jest ziarnica weneryczna pachwin?

Ziarnica weneryczna pachwin to choroba przenoszona drogą płciową (dawniej choroba weneryczna), wywoływana przez bakterię Chlamydia trachomatis, a dokładniej przez jej serotypy L1, L2 i L3. Te trzy typy różnią się od innych serotypów, które powodują chlamydiozę. Ich głównym celem są regionalne węzły chłonne. Zakażenie następuje głównie poprzez kontakt seksualny z osobą zakażoną. Bakterie dostają się do organizmu przez uszkodzoną skórę lub błony śluzowe, a następnie przemieszczają się do regionalnych węzłów chłonnych, gdzie się namnażają i wywołują stan zapalny.

Epidemiologia

Ziarnica weneryczna pachwin występuje endemicznie w wielu częściach świata, w tym w Afryce, Indiach, Azji Południowo-Wschodniej oraz Ameryce Południowej. W ostatnich latach zauważono wzrost liczby przypadków ziarnicy wenerycznej pachwin, zwłaszcza w krajach rozwiniętych. W Europie i Ameryce Północnej choroba ta najczęściej dotyka mężczyzn, szczególnie tych, którzy mają kontakty seksualne z innymi mężczyznami. U kobiet objawy często są mniej wyraźne lub całkowicie nieobecne, co sprawia, że wiele z nich pozostaje nieświadomymi zakażenia.

📌 Sprawdź również: Rzeżączka – objawy, przyczyny zakażenia, leczenie.

Jak objawia się ziarnica weneryczna pachwin?

Objawy ziarnicy wenerycznej pachwin rozwijają się w trzech głównych etapach, które mogą różnić się w zależności od osoby.

Etap 1: infekcja pierwotna

Pierwszym objawem zakażenia jest niewielkie, bezbolesne owrzodzenie w miejscu wniknięcia bakterii. Może ono przypominać grudkę lub pęcherzyk, który szybko się goi, nie pozostawiając blizn. U mężczyzn zmiana najczęściej występuje na napletku, żołędzi lub w rowku zażołędnym, natomiast u kobiet lokalizuje się na wargach sromowych lub w szyjce macicy.

Etap 2: infekcja wtórna

Po kilku tygodniach od pierwszego objawu może wystąpić bolesna limfadenopatia, czyli powiększenie węzłów chłonnych w okolicy pachwinowej. Węzły te stają się bolesne, a skóra nad nimi może być zaczerwieniona i obrzęknięta. W niektórych przypadkach dochodzi do ich ropienia i tworzenia przetok, co prowadzi do wydobywania się ropnej treści.

Etap 3: powikłania

W późniejszych stadiach choroby mogą wystąpić poważne powikłania, takie jak słoniowacizna narządów płciowych, przetoki oraz przewlekłe owrzodzenia. W przypadku nieleczonej infekcji pacjenci doświadczają deformacji narządów płciowych oraz innych poważnych problemów zdrowotnych.

Drogi zakażenia ziarnicą weneryczną pachwin

Ziarnica weneryczna pachwin przenosi się głównie poprzez kontakty seksualne, w tym stosunki analne, waginalne oraz oralne. Bakterie mogą być przekazywane poprzez:

• Bezpośredni kontakt: zakażenie następuje poprzez kontakt z uszkodzoną skórą lub błonami śluzowymi osoby zakażonej.
• Wspólne korzystanie z akcesoriów: używanie wspólnych akcesoriów do irygacji doodbytniczej może prowadzić do zakażenia.
• Narażenie na płyny ustrojowe: kontakt z płynami ustrojowymi osoby zakażonej, takimi jak wydzielina z ran, może być źródłem zakażenia.

Osoby aktywne seksualnie, pacjenci z osłabionym układem odpornościowym, np. nosiciele wirusa HIV, są bardziej podatni na rozwój choroby.

Jak rozpoznaje się ziarnicę weneryczną pachwin?

Rozpoznanie ziarnicy wenerycznej pachwin opiera się na następujących elementach:

Wywiad medyczny

Lekarz przeprowadza szczegółowy wywiad, aby ustalić historię kontaktów seksualnych pacjenta oraz ewentualne objawy. Istotne mogą być też informacje na temat podróży do rejonów endemicznych.

Badanie fizykalne

Podczas badania fizykalnego lekarz ocenia zmiany skórne oraz powiększone węzły chłonne. Zmiany te mogą być bolesne i  współistnieć z objawami ogólnymi, takimi jak gorączka i osłabienie.

📌 Przeczytaj także: Jakie badania na choroby weneryczne?

Badania laboratoryjne

Aby potwierdzić diagnozę, lekarz może zlecić wykonanie badań laboratoryjnych, takich jak:

• Testy serologiczne: wykrywanie przeciwciał specyficznych dla Chlamydia trachomatis.
• Hodowla bakterii: izolacja patogenu z próbki pobranej z cewki moczowej lub węzłów chłonnych.
• Testy amplifikacji kwasu nukleinowego (NAAT, ang. Nucleic Acid Amplification Testing): najczulsza metoda wykrywająca materiał genetyczny bakterii. Badanie przeprowadzane  w materiale  ze zmian skórnych, wydzieliny z cewki moczowej, szyjki macicy, odbytu lub gardła (w zależności od miejsca kontaktu seksualnego). W przypadku podejrzenia ziarnicy wenerycznej pachwin konieczne jest określenie serotypu bakterii (L1, L2, L3).

📌 Poznaj e-Pakiet intymny.

Diagnostyka różnicowa

Ziarnica weneryczna pachwin powinna być różnicowana z takimi chorobami, jak:

• kiła pierwotna (nadżerka pierwotna może przypominać początkowe zmiany LGV),
• rzeżączkowe zapalenie węzłów chłonnych,
• gruźlica węzłów chłonnych,
• choroba kociego pazura (zakażenie Bartonella henselae),
• choroby onkologiczne (np. chłoniaki).

Profilaktyka

Aby zmniejszyć ryzyko zakażenia ziarnicą weneryczną pachwin, zaleca się używanie prezerwatyw oraz ograniczanie liczby partnerów seksualnych. Ważna jest edukacja i informowanie partnerów o ryzyku związanym z chorobami przenoszonymi drogą płciową. Osoby mające kontakty seksualne z licznymi i przygodnymi partnerami powinny regularnie poddawać się badaniom w kierunku infekcji przenoszonych drogą płciową.

Ziarnica weneryczna pachwin to poważna choroba, która prowadzi do wielu komplikacji zdrowotnych, jeśli nie jest odpowiednio leczona. Zrozumienie objawów, dróg zakażenia oraz metod diagnostycznych jest niezbędne do skutecznej walki z tą infekcją. Dbając o zdrowie seksualne, można znacznie zmniejszyć ryzyko zakażenia i zapewnić sobie oraz partnerom bezpieczeństwo.

Autor: dr n. o zdr. Olga Dąbska

Weryfikacja merytoryczna: lek. Agnieszka Żędzian