Chlamydia trachomatis IgG

Badanie obecności przeciwciał IgG specyficznych dla Chlamydia trachomatis. Badanie o zastosowaniu epidemiologicznym (wykrywanie przebytego zakażenia) i diagnostycznym (np. reaktywne zapalenie stawów, niepłodność).  C.trachomatis jest najważniejszym gatunkiem rodzaju Chlamydia. Chlamydie są małymi, gram ujemnymi bakteriami, obligatoryjnie wewnątrzkomórkowymi. C. trachomatis jest wyłącznie ludzkim patogenem, jednym z najważniejszych drobnoustrojów wywołujących choroby przenoszone drogą płciową. Zmienność genetyczna C.trachomatis jest przyczyną jej licznych tropizmów, a równocześnie trudności w wykrywaniu i w eradykacji. Spowodowana jest mutacjami w obrębie czterech zmiennych domen (VD1-4) genu omp I. Znanych jest 19 serotypów C.trachomatis. Serotypy A do C są przyczyną jaglicy, choroby oczu prowadzącej do ślepoty; serotypy D-K są przyczyną zakażeń moczopłciowych, zapalenia spojówek, reaktywnego reumatycznego zapalenia stawów oraz zapalenia płuc noworodków; serotyp L1-L3 jest etiologicznym czynnikiem ziarnicy wenerycznej pachwin; serotypy D-K są najczęstszym bakteryjnym źródłem chorób przenoszonych drogą płciową. 70% tych zakażeń przebiega w sposób bezobjawowy lub z objawami łagodnymi. U kobiet zakażenia dróg moczopłciowych przez C. trachomatis o serotypie D-K prowadzą do: zapalenia szyjki macicy, zapalenia jajowodu, endometriozy (w 40 procentach przypadków zapalenia szyki macicy wywołanej C. trachomatis), bezpłodności, zapalenia cewki moczowej, choroby zapalnej narządów miednicy mniejszej, ciąży ektopowej, reaktywnego zapalenie stawów, zapalenia okołowątrobowego, a w przypadku przeniesienia patogenu na noworodka do zapalenia płuc (20%) lub zapalenie spojówek (40%). U mężczyzn serotypy D-K są najczęstszą przyczyną nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej (NGU) oraz porzeżączkowego (PGU) zapalenia cewki moczowej po leczeniu penicyliną, a także zapalenia najądrza, reaktywnego reumatycznego zapalenia stawów (około 1 procenta mężczyzn z zapaleniem cewki moczowej spowodowanej C. trachomatis), zapalenia prostaty, zespołu Reitera, zapalenia odbytnicy i odbytu. C. trachomatis (D-K) powoduje również zapalenie spojówek u osób obu płci, w których źródłem zakażenia jest basen kąpielowy. Badanie polega na oznaczeniu w surowicy krwi poziomu przeciwciał klasy IgG specyficznych dla antygenów C. trachomatis. Przeciwciała IgG o takiej swoistości są szeroko rozpowszechnione w populacji dorosłych, aktywnych seksualnie osób, bez objawów aktywnego zakażenia. Świadczą  o przebytym w przeszłości zakażeniu, gdyż mogą się  utrzymywać się we krwi chorego przez lata. Wykrywanie przeciwciał IgG specyficznych dla C. trachomatis ma znaczenie przede wszystkim w przypadkach, gdy wykrycie bakterii innymi metodami jest niemożliwe, np. w reaktywnym zapaleniu stawów lub niepłodności wywołanej zakażeniem C. trachomatis.