Chlamydia trachomatis IgM

Oznaczanie obecności przeciwciał IgM specyficznych dla antygenów Chlamydia trachomatis. Metoda z wyboru w diagnostyce zapalenie płuc u noworodków i zakażeń C.trachomatis, w których zawodzą inne techniki diagnostyczne. C. trachomatis jest najważniejszym gatunkiem rodzaju Chlamydia. Chlamydie są małymi, gram ujemnymi bakteriami, obligatoryjnie wewnątrzkomórkowymi.  C. trachomatis jest wyłącznie ludzkim patogenem, jednym z najważniejszych drobnoustrojów wywołujących choroby przenoszone drogą płciową. Zmienność genetyczna C. trachomatis  jest przyczyną jej licznych tropizmów, a równocześnie trudności w wykrywaniu i w eradykacji. Spowodowana jest mutacjami w obrębie czterech zmiennych domen (VD1-4) genu omp I. Znanych jest 19 serotypów C.trachomatis. Serotypy A do C są przyczyną jaglicy, choroby oczu prowadzącej do ślepoty; serotypy D-K są przyczyną zakażeń moczopłciowych, zapalenia spojówek, reaktywnego reumatycznego zapalenia stawów oraz zapalenia płuc noworodków; serotyp L1-L3 jest etiologicznym czynnikiem ziarnicy wenerycznej pachwin; serotypy D-K są najczęstszym bakteryjnym źródłem chorób przenoszonych drogą płciową. 70% tych zakażeń przebiega w sposób bezobjawowy lub z objawami łagodnymi. U kobiet zakażenia dróg moczopłciowych C.trachomatis o serotypie D-K prowadzą do: zapalenia szyjki macicy, zapalenia jajowodu, endometriozy (w 40 procentach przypadków zapalenia szyki macicy wywołanej C.trachomatis), bezpłodności, zapalenia cewki moczowej, choroby zapalnej narządów miednicy mniejszej, ciąży ektopowej, reaktywnego zapalenie stawów, zapalenia okołowątrobowego, a w przypadku przeniesienia patogenu na noworodka do zapalenia płuc (20%) lub zapalenie spojówek (40%). U mężczyzn serotypy D-K są najczęstszą przyczyną nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej (NGU) oraz porzeżączkowego (PGU) zapalenia cewki moczowej po leczeniu penicyliną, a także zapalenia najądrza, reaktywnego reumatycznego zapalenia stawów (około 1 procenta mężczyzn z zapaleniem cewki moczowej spowodowanej C. trachomatis), zapalenia prostaty, zespołu Reitera, zapalenia odbytnicy i odbytu. C. trachomatis (D-K) powoduje również zapalenie spojówek u osób obu płci, w których źródłem zakażenia jest basen kąpielowy. Wykrywanie specyficznych przeciwciał ma przede wszystkim znaczenie w przypadkach, w których wykrycie bakterii innymi metodami jest niemożliwe, np. w reaktywnym zapaleniu stawów lub niepłodności. Oznaczenie przeciwciał IgM może być metodą z wyboru w diagnostyce zapalenia płuc u noworodków spowodowanego przez  C.trachomatis. Przeciwciała IgM wskazują na aktywne, ostre zakażenie. Przeciwciała IgM specyficzne dla C.trachomatis nie są zwykle wykrywalne u dorosłych chorych na zakażenie dróg moczowo-płciowych.