Heparyna

Heparyna to organiczny związek chemiczny, wielocukier, który jest naturalnie produkowany przez ludzki organizm i uczestniczy w procesie regulacji krzepnięcia krwi. Heparyna to także lek znany z działania przeciwzakrzepowego. Nie działa fibrynolitycznie, czyli nie rozpuszcza istniejącego już skrzepu. Heparyna otrzymywana jest z błony śluzowej jelit wieprzowych.

Podawana jest dożylnie lub podskórnie, ponieważ nie wchłania się z przewodu pokarmowego. Po podaniu dożylnym zaczyna działać już po kilkunastu sekundach, a maksymalne działanie osiąga po 10 minutach. W przypadku podania podskórnego czas ten jest znacznie dłuższy (2–4 godziny).

Istnieją liczne wskazania do podania heparyny, w tym m.in.:

• zabiegi w krążeniu pozaustrojowym,
• rozpoznawanie i leczenie koagulopatii ze zużycia czynników krzepnięcia,
• zabiegi hemodializy,
• unieruchomienie z powodu choroby,
• zapobieganie zakrzepowemu zapaleniu żył głębokich,
• profilaktyka zaburzeń zakrzepowo-zatorowych u osób z grupy ryzyka ich wystąpienia,
• leczenie zakrzepowego zapalenia żył głębokich,
• leczenie ostrych obwodowych zatorów tętniczych,
• leczenie niestabilnej dławicy piersiowej,
• leczenie zatoru tętnicy płucnej.

Heparyna, mimo że ma liczne zastosowania, nie może być przyjmowana przez wszystkich. Przeciwwskazaniami bezwzględnymi są: rozwarstwienie aorty, skazy krwotoczne, objawowe nadciśnienie wrotne, krwawienie z przewodu pokarmowego lub schorzenie układu pokarmowego z dużym ryzykiem krwawienia. Istnieją też przeciwwskazania względne, jak m.in.: guz mózgu, udar krwotoczny, retinopatia cukrzycowa, źle kontrolowane nadciśnienie tętnicze, ostre zapalenie osierdzia.