Androstendion

Krótko o badaniu

Diagnostyka zaburzeń hormonalnych u kobiet i mężczyzn. Diagnostyka wydzielania androgennych hormonów nadnerczowych. Diagnostyka chorób nadnerczy. Rozpoznawanie  przyczyn hirsutyzmu.

Więcej informacji

Androstendion jest androgenowym hormonem steroidowym powstającym w nie tylko w korze nadnerczy, lecz również w gonadach. Jest najważniejszym prekursorem silnych hormonów androgenowych i estrogenów (testosteronu i estronu). Poziom androstendionu w osoczu wzrasta stopniowo od około 7 roku życia i opada po 30 roku. Wykazuje wahania dobowe. Maksimum wydzielania następuje rano, minimum w nocy, możliwe są jednak mniejsze wahania w okresie pomiędzy ekstremami. W cyklu miesiączkowym  stężenie androstendionu wzrasta dwukrotnie dzięki produkcji przez pęcherzyk Graafa i osiąga maksimum w pobliżu środka cyklu.  Może wtedy przekroczyć zakres referencyjny (środkowe 95 procent wyników prawidłowych). Wzrasta w ciąży i podczas znacznego wysiłku fizycznego. Patologiczny i trwały wzrost poziomu androstendionu wiąże się hirsutyzmem i wrilizacją. W okresie menopauzy androstendion stanowi podstawowe źródło estronu (w skutek jego obwodowej aromatyzacji w tkance tłuszczowej). U kobiet otyłych mogą w tym okresie pojawiać się krwawienia miesiączkowe pod wpływem dużych stężeń powstałego estrogenu. Podwyższone stężenia androstendionu obserwuje się w zespole wielotorbielowatych jajników, wrodzonym przeroście kory nadnerczy, niekiedy w zespole Cushinga, w nowotworach jajników i jąder.
Synteza hormonu w nadnerczach znajduje się pod kontrolą ACTH, w gonadach – gonadotropin.

Przygotowanie do badania

  Parametr wykazuje dobową zmienność wydzielania, dlatego zaleca się pobieranie krwi do badania w godzinach porannych oraz notowanie godziny pobrania. Przed pobraniem należy unikać wysiłku fizycznego.

Rytm dobowy

Zmienność dobowa; zachowywać porę pobrania

Czynniki mogące mieć wpływ na wynik badania

Możliwe przyczyny odchyleń od normy