Helicobacter pylori IgG

Oznaczenie poziomu przeciwciał IgG specyficznych dla Helicobacter pylori w surowicy, przydatne w diagnostyce pierwotnego zakażenia H. pylorii. H. pylori jest powszechnie występującym w populacji drobnoustrojem kolonizującym błonę śluzową żołądka. Częstość zakażenia w Polsce szacowana jest na 80% dorosłych i 30% dzieci. Przewlekłe aktywne zakażenie H.pylori może być przyczyną rozwoju choroby wrzodowej dwunastnicy i żołądka.  Obecność H.pylori wykrywana jest  w 90% przypadków wrzodu żołądka i w około 100% przypadków wrzodu dwunastnicy. W 1-2% przypadków występuje ryzyko nabytego raka żołądka lub nowotworu żołądka. H.pylori posiada ponadto związek z chłoniakiem typu MALT, chorobą refluksową przełyku, niedokrwistością z niedoboru żelaza, a także z gruczolakorakiem żołądka. Główną drogą zakażenia H.pylori jest droga pokarmowa – transmisja z człowieka na człowieka. Rozważane są warianty: gastro-oralny, oralno-oralny i fekalno-oralny. Do pierwszego zakażenia dochodzi zwykle w dzieciństwie, a za główne źródło uważani są rodzice dziecka i rodzeństwo. Zakażenie utrzymuje się przez całe życie, choć u dzieci może dojść do samoistnego ustąpienia. U 30-35% chorych zakażenie jest bezobjawowe. Obecność H. pylori w żołądku i kliniczna manifestacja zapalenia żołądka może wiązać się z podwyższonymi poziomami przeciwciał IgA, IgG, IgM w surowicy pacjenta. Diagnostyka serologiczna H.pylori polega głównie na oznaczaniu  przeciwciał IgG w surowicy krwi. Badanie jest użyteczne w diagnozowaniu pierwotnego zakażenia, to znaczy osób nie leczonych z powodu H.pylori. Jest natomiast nieprzydatne do monitorowania skuteczności leczenia, gdyż IgG utrzymują się na stałym poziomie przez długi czas mimo eradykacji bakterii. Wraz z wiekiem badanego rośnie szansa na uzyskanie wyników dodatnich, niezależnie od aktualnego stanu kolonizacji H. pylori.

Wynik dodatni: przebyte lub obecne zakażenie H.pylori.

Przeciwciała heterofilne.

Helicobacter pylori to gatunek bakterii chorobotwórczych, który odpowiedzialny jest za rozwój określonych schorzeń przewodu pokarmowego. Najczęściej zakażenie Helicobacter pylori kojarzone jest z chorobą wrzodową żołądka. Warto jednak wiedzieć, że infekcja wywoływana przez ten patogen może prowadzić do powstania także innych jednostek chorobowych. W jaki sposób dochodzi do zakażenia Helicobacter pylori, jakie objawy mogą wskazywać na występowanie tej bakterii w organizmie, kiedy należy wykonać badania diagnostyczne oraz na czym polega postępowanie w przypadku potwierdzonego zakażenia?

Helicobacter pylori to gatunek gram-ujemnych bakterii, który został opisany po raz pierwszy w 1982 roku. Dawniej patogen ten był nazywany Campylobacter pylori. Bakterie z tego gatunku posiadają charakterystyczny, spiralny kształt oraz kilka rzęsek, które ułatwiają im poruszanie się.

W organizmie człowieka bakterie Helicobacter pylori namnażają się zazwyczaj w żołądku, a dokładniej w błonie śluzowej, która pokrywa ten narząd od wewnątrz. Helicobacter pylori posiada umiejętność przetrwania  w warunkach niskiego pH żołądka dzięki produkcji ureazy – enzymu odpowiedzialnego za rozkład mocznika do amoniaku. Dzięki temu procesowi bakterie te podwyższają pH swojego otoczenia  i kontynuują namnażanie.

Zakażenie Helicobacter pylori jest związane ze znacząco zwiększonym ryzykiem rozwoju określonych chorób. Jedną z jednostek chorobowych, której ryzyko  rośnie  w przypadku infekcji Helicobacter pylori są wrzody żołądka oraz dwunastnicy. Przewlekłe zakażenie wywoływane tą bakterią oraz towarzyszący stan zapalny ścian przewodu pokarmowego dodatkowo wpływają na ryzyko rozwoju raka żołądka i dwunastnicy. Z tego powodu niezwykle istotne jest wczesne rozpoznanie zakażenia i rozpoczęcie leczenia, które ma na celu całkowite usunięcie tego drobnoustroju chorobotwórczego z organizmu.

Duża część populacji jest zakażona Helicobacter pylori w sposób bezobjawowy. Pomimo obecności bakterii w ich organizmie nie dochodzi do rozwoju stanu zapalnego oraz związanych z nim wrzodów przewodu pokarmowego.

Do zakażenia najczęściej dochodzi na etapie dzieciństwa. Patogen przenoszony jest pomiędzy poszczególnymi osobami na drodze pokarmowej, chociażby przez używanie tych samych sztućców lub picie z tej samej butelki. Sam fakt zakażenia nie przesądza o wystąpieniu wrzodów żołądka, jednak znacząco zwiększa ryzyko ich wystąpienia. Szacuje się, że u co 10 osoby zakażonej Helicobacter pylori dojdzie do rozwoju choroby wrzodowej, jednakże3 u ok. 30% osób cierpiących na to schorzenie zakażenie tą bakterią nie współwystępuje.

Badanie Helicobacter pylori IgG to laboratoryjny test serologiczny, który przeprowadzany jest w próbce krwi żylnej. Test wykrywa są specyficzne przeciwciała klasy IgG, skierowane przeciwko bakteriom gatunku Helicobacter pylori. Te białka układu immunologicznego produkowane są przez wyspecjalizowane komórki w odpowiedzi na kontakt z bakterią. Potwierdzenie obecności specyficznych immunoglobulin IgG we krwi wraz ze współwystępującymi, typowymi objawami zakażenia może wpływać na decyzję o rozpoczęciu farmakoterapii nakierunkowanej na eradykację patogenu. W określonych przypadkach może być jednak konieczne przeprowadzenie dodatkowych badań, takich jak np. wykrywanie antygenów bakteryjnych w próbce kału.

Każdorazowo decyzja o odpowiednim postępowaniu diagnostycznym zależna jest od lekarza prowadzącego. Wykrycie przeciwciał IgG skierowanych przeciwko Helicobacter pylori nie musi świadczyć o aktywnym zakażeniu. Przeciwciała te utrzymują się we krwi nawet po całkowitym wyeliminowaniu patogenu z organizmu – z tego powodu badanie to nie nadaje się  do oceny skuteczności wdrożonego leczenia. Występujące objawy ze strony przewodu pokarmowego mogą wynikać także z innych schorzeń, niezwiązanych z zakażeniem Helicobacter pylori.

Badanie serologiczne w kierunku zakażenia Helicobacter pylori może zostać zlecone przez lekarza w przypadku występowania typowych objawów ze strony przewodu pokarmowego. Najczęściej w przebiegu choroby wrzodowej żołądka obserwuje się następujące dolegliwości:

• Bóle w nadbrzuszu, silnie skorelowane ze spożywaniem posiłków – ból zazwyczaj ustępuje po spożyciu pokarmów, a nasila się na czczo;
• Wzdęcia;
• Nudności;
• Wymioty – szczególne zaniepokojenie powinny wywołać czerwono-czarne, fusowate– mogą one świadczyć o obecności krwawienia w przewodzie pokarmowym;
• Czarne, smoliste stolce.

W przypadku nagłego wystąpienia nasilonych dolegliwości, szczególnie intensywnych wymiotów krwawą treścią, należy niezwłocznie uzyskać pomoc medyczną. Objawy te mogą świadczyć m.in. o perforacji wrzodu, który stanowi bezpośrednie, poważne zagrożenie zdrowia i życia.

W celu interpretacji wyników badania Helicobacter pylori IgG najlepiej skonsultować się z lekarzem. Dodatni wynik testu może świadczyć o aktywnym zakażeniu lub też o przebyciu zakażenia bakterią Helicobacter pylori w przeszłości. W zależności od współwystępujących objawów chorobowych i dodatkowych uwarunkowań zdrowotnych lekarz może podjąć decyzję o rozpoczęciu leczenia eradykacyjnego lub też zlecić dodatkowe badania laboratoryjne. Decyzja ta każdorazowo podejmowana jest indywidualnie, w sposób odpowiedni dla danego przypadku klinicznego.

Rozpoczęcie leczenia zakażenia Helicobacter pylori wymaga wcześniejszego potwierdzenia infekcji. W określonych przypadkach może być konieczne przeprowadzenie dodatkowych badań poza serologicznym testem w kierunku specyficznych przeciwciał IgG. Z tego powodu przed wykonaniem badania należyskonsultować się z lekarzem.

Leczenie Helicobacter pylori polega na jednoczasowym podawaniu kilku leków, które mają na celu obniżenie kwasowości soku żołądkowego (podniesienie pH) oraz eliminację bakterii z organizmu pacjenta. Najczęściej równoczasowo stosowane są 3 lub 4 leki, w tym antybiotyki oraz substancje z grupy inhibitorów pompy protonowej (IPP). Leki te przyjmowane są zazwyczaj przez okres od 2 do 4 tygodni. Dokładny wybór leków stosowanych w terapii eradykacyjnej zależny jest m.in. od współwystępujących chorób, wieku pacjenta oraz lokalnej oporności bakterii na poszczególne antybiotyki.

Po zakończeniu leczenia powinno się przeprowadzić badanie potwierdzające skuteczność wdrożonej terapii. Dzięki całkowitemu usunięciu patogenów z organizmu znacząco zmniejsza się ryzyko nawrotów choroby wrzodowej oraz związanych z nią powikłań zdrowotnych, takich jak m.in. krwawienie do przewodu pokarmowego lub choroby nowotworowe żołądka i dwunastnicy.