Inhibina B

Oznaczenie inhibiny B, przydatne  w ocenie płodności kobiety i procedurach wspomaganego rozrodu. Białkowy hormon inhibina B należy do rodziny transformujących czynników wzrostu beta (TGFβ). W grupie inhibin fizjologiczną aktywność wykazują jedynie formy dimeryczne, zbudowane z podjednostek alfa i beta: dimery α-β. Inhibiny u kobiet wydzielane są  głównie przez komórki ziarniste pęcherzyka jajnikowego w fazie folikularnej cyklu miesiączkowego, u mężczyzn przez komórki Sertoliego jąder. Inhibiny selektywnie hamują sekrecję FSH i wywierają parakrynne działanie  na gonady. U mężczyzn poziom  inhibiny B wpływa na funkcję komórek Sertoliego, stanowi więc marker spermatogenezy i funkcjonowania jąder. U kobiet  poziom inhibiny B jest markerem wzrostu pęcherzyków Graafa, co pozwala na monitorowanie owulacji i ocenę rezerwy jajnikowej oraz stanowi potencjalny środek oceny odpowiedzi na indukcję owulacji. Spadek poziomu inhibiny B jest czynnikiem prognostycznym przedwczesnego wygasania czynności jajników (POF), zaburzeń pochodzenia podwzgórzowego oraz zespołu opornego jajnika (zespołu Savage), charakteryzującego się brakiem miesiączki przy hipogonadyzmie hipergonadotropowym (niska inhibina przy podniesionym FSH). Wzrost poziomu inhibiny B towarzyszy rozwojowi nowotworów jajnika wywodzących się z warstwy ziarnistej pęcherzyka jajnikowego, co jest szczególnie widoczne u kobiet po menopauzie. U kobiet stężenie inhibiny B zmniejsza się z wiekiem wraz ze spadkiem liczby pęcherzyków i w okresie menopauzy staje się nieoznaczalne. Obok oznaczeń AMH, pomiar inhibiny B jest najbardziej prognostycznym parametrem w ocenie rezerwy jajnikowej. Stężenie inhibiny B odzwierciedla liczbę i jakość pęcherzyków jajnikowych, liczbę uzyskiwanych oocytów i nasilenie odpowiedzi jajników na stymulację.