Panel jady owadów DPA-Dx (osa, pszczoła, szerszeń)

Badanie umożliwiające diagnostykę prawdziwego uczulenia na jad pszczoły i osy oraz klinicznej reaktywności krzyżowej na jad pszczoły, osy i szerszenia. Molekularna diagnostyka alergii opiera się na wskazaniu molekularnych komponent ekstraktu źródła alergenu odpowiedzialnych za uczulenie. Identyfikacja dokonywana jest na podstawie pomiaru stężenia IgE specyficznej dla istotnych alergenów molekularnych (sIgE). Wzrost stężenia sIgE jest proporcjonalny do nasilenia alergii. Znajomość właściwości alergenów molekularnych wskazanych przez pomiar sIgE pozwala na: ustalenie rodzaju i rozległości reakcji alergicznych, sposobu ograniczania potencjału uczulającego (np. przez obróbkę cieplną w przypadku alergenów pokarmowych), zasadności wdrażania specyficznej immunoterapii oraz na ustalenie reaktywności krzyżowej z homologicznymi alergenami molekularnymi z innych źródeł oraz cząsteczkami zawierającymi węglowodanowe komponenty – CCD (ang. cross-reacting carbohydrate determinants). W odróżnieniu od badań in vivo: testów skórnych i prowokacji, wykonywane in vitro oznaczenie sIgE nie niesie ryzyka dla pacjenta. Jest to szczególnie istotne w diagnostyce uczulenia na jady owadów, ze względu na możliwość występowania niezwykle silnych reakcji anafilaktycznych po wykonaniu testów skórnych u silnie uczulonych pacjentów. Panel zawiera alergeny jadu pszczoły miodnej – pełny ekstrakt alergenowy jadu: i1 i główne komponenty molekularne wytworzone na drodze inżynierii genetycznej, przy pomocy rekombinantowych systemów ekspresyjnych: i208 – rApi m 1– fosfolipazę A2; i213 – rApi m 2 – hialuronidazę oraz  i216 – rApi m 10 – ikarapinę (białko bogate w reszty węglowodanowe: ang. carbohydrate-rich protein)  oraz alergeny jadu osy pospolitej – pełny ekstrakt alergenowy jadu: i3 i główne komponenty molekularne wytworzone na drodze inżynierii genetycznej, przy pomocy rekombinantowych systemów ekspresyjnych:  i209 – rVes v 5 – Antygen 5 oraz  i211 – rVes v 1 – fosfolipazę A1, a także reagujące krzyżowo determinanty cukrowe CCD, obecne w obu jadach. Pozwala na: precyzyjne różnicowanie pomiędzy monoalergią na jad pszczoły i jad osy; rozpoznanie podwójnego uczulenia (pszczoła + osa) i możliwej reakcji krzyżowej badanej IgE in vitro związanej z CCD, w efekcie na określenie podatności  pacjenta na immunoterapię swoistą. Ze względu na wysoką (ok. 75%) homologię  sekwencji aminokwasów pomiędzy  głównym alergenem osy: Ves v 5 (Antygenem 5)  i odpowiednikiem z jadu szerszenia: Vesp v 5, obecność sIgE dla Ves v 5 wskazuje również na możliwość uczulenia na jad szerszenia, zawłaszcza, jeżeli  w wywiadzie odnotowano ostre objawy alergiczne po użądleniu szerszenia. Homologia Vesp v 5 i Ves v 5 jest na tyle duża, że umożliwia efektywną immunoterapię alergii na jad szerszenia za pomocą preparatu jadu osy. Skuteczność obu terapii: swoistej dla rodzaju (Szerszeń) i międzyrodzajowej (Szerszeń/Osa), określana  nasileniem szeroko pojętej reakcji alergicznej po użądleniu mimo zakończonej terapii, jest porównywalna. Jednajże przyjęcie, jako wyłącznego kryterium skuteczności terapii, liczby przypadków ogólnoustrojowej reakcji alergicznej  po użądleniu u odczulanych, wskazuje na większą skuteczność terapii jadem specyficznym dla rodzaju. Wyniki są wyrażane w kU/l i zaszeregowane do klas RAST.