Selen, ilościowo

Selen (Se), należy do niezbędnych pierwiastków śladowych, które muszą być obecne w organizmie człowieka. Niedobór selenu wiąże się ze wzrostem częstości występowania problemów zdrowotnych, między innymi: zaburzeń nastroju, niedoborów odporności, chorób  sercowo-naczyniowych. Nieprawidłowe stężenie Se w organizmie zwiększa ryzyko chorób nowotworowych. Pewne produkty żywnościowe zawierają więcej Se niż inne i zapewniają jego lepszą biodostępność (np. brazylijskie, nerkowce, borowiki, mleko, soczewica). Stężenie Se w żywości, zależy jednak od jego zawartości w środowisku, z którego żywność pochodzi: głównie zawartości  w glebie i w wodzie. Na terenie Polski gleba jest uboga w Se, stąd u wielu osób obserwujemy niedobory Se. Przed wykonaniem oznaczenia selenu we krwi zaleca się odstawienie na 3 dni suplementów zawierających selen. Badanie wykonywane jest metodą spektrometrii mas sprzężonej z plazmą wzbudzaną indukcyjnie, ICP-MS (ang. inductively coupled plasma – mass spectrometry). 

Obniżenie poziomu: nieprawidłowa dieta, choroba nowotworowa.

Czynniki mogące mieć wpływ na interpretację wyniku •    Dla nosicielek mutacji genu BRCA1 ustalane są odmienne optymalne stężenia •    U osób z chorobą Hashimoto należy rozważyć kilkumiesięczną suplementację selenem w dawce 200 µg dziennie, niezależnie od stężenia selenu we krwi, z następową kontrolą poziomu przeciwciał przeciwtarczycowych (aTG, aTPO) i sprawdzeniem czy po 3 miesiącach od zakończenia suplementacji stężenie Se jest optymalne.