Czym mogą być spowodowane poronienia płodu żeńskiego?

Mechanizmy prowadzące do utraty ciąży są w dużej mierze takie same, niezależnie od płci dziecka. Najczęstszą przyczyną są nieprawidłowości genetyczne, czyli wady w chromosomach powstałe już w momencie zapłodnienia. W większości przypadków są to zmiany losowe, niezależne od rodziców i nie mają one tendencji do powtarzania się w kolejnych ciążach. U płodów żeńskich mogą występować charakterystyczne zaburzenia chromosomalne, na przykład monosomia X, znana jako zespół Turnera. Jest to stan, w którym brakuje jednego chromosomu X, a jego skutkiem bywa bardzo wczesna utrata ciąży, ponieważ tylko niewielki odsetek takich ciąż ma szansę przetrwać do urodzenia. Inne przyczyny, które mogą prowadzić do poronień zarówno u płodów żeńskich, jak i męskich, to zaburzenia hormonalne u matki, nieprawidłowości anatomiczne macicy, przewlekłe choroby, a także zaburzenia krzepnięcia krwi, w tym zespół antyfosfolipidowy. Istotną rolę odgrywają także czynniki immunologiczne, w których organizm matki nieprawidłowo reaguje na rozwijającą się ciążę. Warto również pamiętać o czynnikach środowiskowych i stylu życia – palenie papierosów, nadmierne spożycie alkoholu czy przewlekły stres mogą zwiększać ryzyko utraty ciąży. Jednak w większości przypadków to właśnie nieprawidłowości genetyczne zarodka lub płodu są odpowiedzialne za poronienia, a płeć nie odgrywa tu zasadniczej roli. Jeśli poronienie zdarza się pojedynczo, zwykle nie wykonuje się szerokich badań, ponieważ najczęściej jest to efekt losowej wady genetycznej. Jednak w przypadku poronień nawracających lekarz może zlecić badania genetyczne rodziców, aby sprawdzić, czy nie są nosicielami zaburzeń chromosomowych. Możliwe jest także zbadanie materiału z poronienia, co pozwala ustalić, czy płód miał wady genetyczne, i jeśli tak, to jakie. Dodatkowo wykonuje się badania hormonalne, ocenia się budowę macicy, a także bada się układ krzepnięcia i obecność przeciwciał mogących świadczyć o problemach immunologicznych.