CRP, ilościowo

CRP (białko C-reaktywne), jest czułym wskaźnikiem ostrych stanów zapalnych o różnym pochodzeniu. Poziom CRP, jednego z tzw. białek ostrej fazy, wzrasta w surowicy i osoczu w trakcie ogólnej, niespecyficznej odpowiedzi na infekcje (głównie bakteryjne) oraz  w wyniku stanu zapalnego  bez tła infekcyjnego, jak: arterioskleroza (miażdżyca), uszkodzenie mięśnia sercowego o podłożu niedokrwiennym, choroby reumatyczne, urazy (np. rozległe oparzenia, zranienia, zabiegi operacyjne) i choroby nowotworowe. Widoczny wzrost stężenia CRP następuje w 4 do 8 godz. od pojawienia się przyczyny, stąd, w odróżnieniu od OB, oznaczenie CRP jest istotne w stanach ostrych. Wykorzystywane jest także w monitorowaniu przebiegu leczenia wymienionych stanów chorobowych. Ilościowe oznaczenie CRP ma zastosowanie w ocenie rokowania u chorych z niektórymi chorobami nowotworowymi, a ultraczułe w ocenie ryzyka wystąpienia chorób układu krążenia. CRP jest białkiem ostrej fazy, syntetyzowanym w wątrobie pod wpływem cytokin prozapalnych (szczególnie IL-6). Fizjologiczne stężenie CRP nie przekracza 5 mgL, stężenie większe niż 10 mg/L uznawane jest za patologiczne, a dalszy jego wzrost może być drastyczny – po 24-48 godzinach od pojawienia się przyczyny nawet 1000-krotny. Fizjologiczna rola CRP polega na rozpoznawaniu i eliminacji obcych patogenów (bakterii, grzybów i pasożytów) oraz potencjalnie toksycznych substancji endogennych uwalnianych z uszkodzonych tkanek (fragmenty komórek, DNA).

Czynnik reumatoidalny, lipemia.

Podwyższone stężenia: 
zakażenia bakteryjne, zakażenia wirusowe, infestacje pasożytnicze, stany zapalne miejscowe i uogólnione, posocznica, choroby reumatyczne, choroby autoimmunologiczne, oparzenia, urazy chirurgiczne, martwica tkanek, choroba Crohna, ostre zespoły wieńcowe, niektóre nowotwory.