Panel alergenów molekularnych (296 parametrów) - ALEX

Zminiaturyzowana nano-platforma immunoenzymatyczna (multiplex) umożliwiająca równoczesny pomiar in vitro: stężenia IgE swoistych (sIgE) dla 178 alergenów molekularnych i 117 źródeł alergenów istotnych w naszym regionie (ze względu na klimat i dietę) oraz pomiar stężenia IgE całkowitej. Nasilenie i obraz alergii zależy od stężenia zidentyfikowanej sIgE i alergicznego potencjału stymulującego ją  alergenu.
Alergeny sprzęgnięte są pojedynczo z nanocząsteczkowymi nośnikami dobranymi pod kątem właściwości chemicznych i konformacji alergenów (tj. struktury przestrzennej, w tym struktury przestrzennej epitopów).  Opłaszczone alergenami nanocząstki nanoszone są na podłoże stałe chipu w postaci szeregów kropek w układzie podobnym do zminiaturyzowanej mikropłytki. Każda kropka zawiera nanocząstki opłaszczone innym alergenem. Ogromna sumaryczna powierzchnia nanocząstek w każdej kropce zwielokrotnia powierzchnię fazy stałej prezentującej antygen przeciwciałom, co istotnie poprawia parametry analityczne testu. Ilościowe wyniki uzyskane dla poszczególnych alergenów, wyrażone w jednostkach alergenowo-specyficznej IgE (IgEA), przypisywane są do pięciu klas: 0 (ujemnej) i czterech klas dodatnich o rosnącym ryzyku objawów klinicznych alergii. W raporcie wskazane są najwyższe stężenia sIgE dla kategorii alergenów (np. zboża, owoce) i rodzin alergenów homologicznych, istotne dla określania ryzyka reakcji krzyżowych.
Preinkubacja próbek badanej surowicy z absorbentami sIgE-anty CCD (bromelainą ananasa i homologiem ludzkiej laktoferyny) redukuje zawyżanie wyników powodowane przez krzyżową reaktywności sIgE z glikotopami alergenów.
Zestawienie w badaniu: ekstraktów źródeł alergenów; rekombinantowych, gatunkowo-specyficznych składników molekularnych źródeł alergenów oraz uniwersalnych markerów reszt węglowodanowych (CCD), pozwala na:
• Rozpoznanie uczulenia prawdziwego: monouczulenia pierwotnego (tzn. na alergen z jednego źródła) i współuczulenia pierwotnego (na alergeny z więcej niż jednego źródła); • Przyporządkowanie zidentyfikowanym  sIgE objawów klinicznych alergii – obserwowanych obecnie i prognozowanych, wynikających z charakterystyki klinicznej  i biochemicznej alergenu; 
• różnicowanie alergii prawdziwych (pierwotnych) od alergii krzyżowych • wykazanie klinicznie niemych sIgE swoistych wiążących glikotopy alergenów glikoproteinowych, zawyżających wyniki pomiarów sIgE uzyskiwanych przez zastosowaniu ekstraktów alergenów.
W algorytmie klasycznym, diagnostyka alergii ukierunkowywana jest przez wywiad z pacjentem przeprowadzany przez lekarza podczas pierwszej wizyty. Alternatywne rozpoczęcie diagnostyki od testu Alex skraca i ułatwia lekarzowi postępowanie diagnostyczne przez ukierunkowanie wywiadu i niekiedy, przez eliminację testów ambulatoryjnych (np. prowokacji). Bez względu na algorytm diagnostyczny, zlecenie i interpretacja testu Alex powinny być dokonywane przez specjalistę będącego w stanie powiązać wyniki testu ze obrazem klinicznym pacjenta i wyciągnąć maksimum informacji wynikających z charakterystyki i homologii uczulających alergenów molekularnych.