Krioglobulinemia

Krioglobulinemia w medycynie określa się tym mianem grupę schorzeń układowych, wynikających z wytrącania się pod wpływem niskiej temperatury powietrza (<4 stopni C) w osoczu krwi pacjentów, nieprawidłowych przeciwciał zwanych krioglobulinami. Odkładają się one w ścianach naczyń krwionośnych wywołując stan zapalny, zwiększając ich przepuszczalność oraz tworząc skrzepy utrudniające krążenie w mniejszych naczyniach.

Wyróżnia się 3 rodzaje krioglobulinemii: monoklonalna, mieszana monoklonalno-poliklonalna oraz mieszana poliklonalna. Objawy krioglobulinemii wynikają z problemów z mikrokrążeniem i zalicza się do nich: triadę Meltzera (wysypki, bóle stawowe, osłabienie), gorączkę, pokrzywkę limfadenopatię, bóle brzucha, hepatosplenomegalia (powiększenie wątroby i śledziony), kaszel i duszność oraz niewydolność nerek.

Diagnostyka opiera się na wnikliwym wywiadzie lekarskim popartym badaniami diagnostycznymi takimi jak: morfologia i OB, oznaczenie krioglobulin, stężenia enzymów wątrobowych, przeciwciał ANA, kreatyniny, przeciwciał anty- HCV i HCV RNA, czynnika reumatoidalnego, przeciwciał anty- CCP, oznaczenie funkcji dopełniacza (składowe C1q, C2 i C4) i jego aktywności (CH50), elektroforeza białek (poszukiwanie białka monoklonalnego). Dodatkowo wykonuje się badanie moczu, biopsję nerek i skóry, angiografię. Leczenie opiera się na unikaniu przez pacjenta zimna, zastosowaniu NLPZ, sterydów, leków immunosupresyjnych oraz plazmaferezy. Krioglobulinemia ma charakter nawrotowy.