HBc przeciwciała całkowite

Jakościowe oznaczenie w surowicy krwi całkowitych (total) przeciwciał anty-HBc specyficznych w stosunku do antygenu rdzeniowego  wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV). Badanie jest  wykorzystywane w diagnostyce zapalenia wątroby typu B (WZW B). Wirus HBV jest najczęstszą przyczyną ostrego oraz przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby (WZW B) na świecie. HBV jest DNA-wirusem należącym do rodziny hepadnawirusów. (Hepadnaviridae). Przenoszony jest przez płyny ustrojowe w wyniku kontaktu seksualnego lub drogą parenteralną (pozajelitową). Test wykrywa dwie klasy przeciwciał: IgG i IgM, specyficznych w stosunku do antygenu rdzeniowego  B c  wirusa HBV (HBcAg). Przeciwciała pojawiają się w momencie manifestacji objawów klinicznych, około 2 do 3 miesięcy po zakażeniu, przy czym pierwsze wykrywane są przeciwciała klasy IgM. Przeciwciała IgM zanikają po 6 miesiącach, a IgG są wykrywane przez kolejne dziesiątki lat. Dodatnie wyniki testu uzyskiwane są u ozdrowieńców we wczesnym okresie po zakończeniu ostrej fazy choroby, w fazie choroby przewlekłej oraz u osób, które przeszły chorobę w odległej przeszłości. Równoczesne wykonanie oznaczeń IgM anty-HBc i całkowitych anty-HBc  pozwala na zróżnicowanie odległych i nieodległych zakażeń HBV oraz rozpoznanie zaostrzenia w chorobie przewlekłej. 

Przeciwciała heterofilne.

Obecność przeciwciał: infekcja HBV (świeża i odległą).