HBc przeciwciała IgM

Jakościowe oznaczenie w surowicy krwi przeciwciał IgM anty-HBc specyficznych dla antygenu rdzeniowego  wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV). Badanie jest wykorzystywane w diagnostyce świeżej infekcji wirusem zapalenia wątroby typu B (WZW B). Wirus HBV jest najczęstszą przyczyną ostrego oraz przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby (WZW B) na świecie. HBV jest DNA-wirusem należącym do rodziny hepadnawirusów. (Hepadnaviridae). Przenoszony jest przez płyny ustrojowe w wyniku kontaktu seksualnego lub drogą parenteralną (pozajelitową). Test wykrywa przeciwciała w klasie IgM specyficzne dla antygenu rdzeniowego  B c  wirusa HBV (HBcAg). IgM anty-HBc są pierwszymi przeciwciałami wytworzonymi w przebiegu infekcji HBV  i można je wykryć w krwi już w momencie pojawienia się klinicznych objawów zapalenia wątroby, od 2 do 3 miesięcy po zakażeniu. Są obecne przez 3 do 6 miesięcy. Próbka surowicy przygotowywana do badania jest poddawana znacznemu rozcieńczeniu (zwykle 1:100),  aby wyeliminować prawdopodobieństwo  pomiaru resztkowych przeciwciał IgM obecnych u chorych na przewlekłe WZW B. Mimo tego w przypadku zaostrzeń przewlekłej infekcji, obecność przeciwciał anty-HBc IgM może być wykazywana . Przeciwciała IgM anty-HBc  są markerem świeżej lub niedawnej  infekcji.  W nielicznych przypadkach tak zwanego „okna rdzeniowego” IgM anty-HBc mogą być jedynym wyznacznikiem infekcji HBV (ujemne oznaczenie HBsAg i anty-HBs).